2011...Γρήγορα που πέρασαν τα χρόνια που λαλεί τζαι ο Καβάφης! 'Οσο μεγαλώνω τόσο πιο γρήγορα περνά ο χρόνος. Βρίσκω τον εαύτό μου να διερωτάται αν η ύπαρξη μας στη γη έχει κάποιο σκοπό και αν ναι, μήπως πρέπει να βιαστούμε να τον αντιληφθούμε για να προλάβουμε να τον ολοκληρώσουμε.
Ας πούμε συγχίζουμαι άμαν το πολλοσκέφτομαι. Ας πούμε αφού εν ηξέρω τι εν το σημαντικό σε τούντη ζωή, τι πρέπει να προσπαθήσω να καταφέρω πως στο καλό να το καταφέρω. Το ένστικτο μου λέει μου πως το τι εν το πιο σημαντικό για μένα είναι ναν καλά οι ανθρώποι που αγαπώ και να τους βλέπω και όσο μπορώ να τους κάμνω χαρούμενους εφόσον εμένα τζείνοι διουν μου τόση χαρά!
Που την άλλη άραγε πόσο σημαντική εν η καριέρα..αμαν είμαστε μιτσίοι εξέραμε πως το καλό παιδάκι κάμνει τα μαθήματα του και προσπαθέι να τα πάει καλά στο σχολείο επειδή τζείνο εν το καθήκον ενός παιδιού. Τωρά ενηξέρω τι εν το καθήκον μου..να γίνω επιτυχημένη (please define!), να φκάλω λεφτά (πόσα?), να κάμω μωρά (πότε?)..κάποιος να μου πεί τα καθήκοντα μου να βάλω τζαι 'γω τη ζωή μου σε μια τάξη. Ιδάλλως θα καταλήξω να κάμνω της κκελλές μου, η οποία κκελλέ μου λέει μου πως το σημαντικό σε τούντη ζωή εννα περνάς καλά! Τζαι εν μου ακούεται τζαι πολλά σαν καθήκον εμένα τούτο!!
