Σούλλα η νησιώτισσα

Wake me up before you go go..

Ήρτε επιτέλους η μέρα που θα έφευγα για διακοπές. Επακέτταρα τα πραματούθκια μου (ούλλα τα φουστανούθκια, τα shortούθκια, τες χαβαιάνες,τες πλατφόρμες, τα δώρα της βαφτιστιτζιάς τζαι πάνω απ' όλα τα μαγιά μου. Έκατσα πας την βαλίτσα μου, έκλεισε με το ζόρι. Έκαμα τζαι online check in, ετύπωσα τζαι το boarding pass μου τζαι εξήχασα το στο γραφείο. Mες το ταξί για το αεροδρόμιο εν άντεξα και τον πειρασμό και άλλαξα το status μου στο facebook και έγραψα πως επιτέλους "Soulla is going home!!".Ως δαμέ πάμε καλά. Κλασσική ρουτίνα...Ετηλεφώνησα και του φίλου μου και ετραούδουν του:

ΛΕ-ΛΕ-ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ..

Φτάνω στο αεροδρόμιο και κάμνω και το κλασσικο κολπούι. Πάω στο business class check in το οποίο ήταν άδειο και ρωτώ την κοπέλα "Συγνώμη έκαμα online check in που πρέπει να πάω;"(πάντα πεταρίζοντας τις βλεφαρίδες..". FYI εν δοκιμασμένο πάντα κάμνει σε τζιαμέ check in, τυπώνει σου και καινούριο boarding pass..Μιά χαρά! Με το boarding pass όμως έδωκε μου τζαι ένα κουπόνι για φαγητό..Πριν προλάβω να ρωτήσω προς τι οι τόσες αγάπες..τσακ..4 ώρες καθυστέρηση λέει μου..ok δεν ήρτε το τέλος του κόσμου..ήταν και βραδινή η πτήση εμείναμε ένα αεροδρόμιο όφκερο με καμιά 300αρκά Κυπραίους.. Παν και οι καιροί που κάποιον θα ήξερες πας την πτήση να κόψεις μιά κουβέντα..Τέλοσπάντων απλώσαν οι Κυπραίοι μες το αεροδρόμιο..4 εξηντάρηδες εστρώσαν και την πιλόττα τους ..οι γυναίκες τους αιωρούνταν που πάνω τους και μέσα μέσα ενημερώναν τους περι  της καθυστέρησης τζαι εστήναμε τζαι οι υπόλοιποι φτί για να μεν χρειαστεί να ταράξουμε να πάμε να ελέξουμε που μόνοι μας..όσο να 'ναι έχουμε πλάκα σαν λαος..εγώ εγόρασα ένα σαχλοβιβλίο να περάσει η ώρα..εφκήκε μου και καλό..

Ποδά ποτζεί εφτάσαμε στην Λάρνακα..

Το νησούι μου το αγαπημένο με τες θαλασσούες του τζαι τες πυρές του εν το εχόρτανα με το τίποτε..όπου είχα φίλο και συγγενή που εγούσταρε θάλασσα έπιανα τον που το σιερούι τζαι επηένναμε..ρακεττούα, φραπέ, κολύμπια, ηλιοθεραπείες..Απόλαυσα..Ενθουσιάστηκα με την Λεμεσό..έγινεν αγνώριστη..ο κόσμος εχαλάρωσε, εφκάλαν επιτέλους οι Κυπραίες τα τακούνια και επικράτησε η havaiana..my kind of shoe..Εθυμήθηκα την γλύκα του Πισσουριού..εκτός απο destination για glam γάμους, είναι και μια πανέμορφη παραλία με καταγάλανα νερά και μια απίστευτα μαγευτική θέα..Εχάρηκα να κάθομαι στο δόμα στο χωριό και να βλέπω τα άστρα..μικρές πανέμορφες χαρές που δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξεχάσει ποτε..

Το νησούι

Μερικές φορές νομίζω πως οι φίλοι μου που ζούν σε τούντο νησί εν το αγαπούν, εν το απολαμβάνουν και ούτε εκτιμούν τες ομορφιές του..ξεχάνεσαι μες τα προβλήματα της καθημερινότητας..πόσους γάμους έχεις να πάεις κάθε σαββατοκυρίακο, αν θα πιάσεις την προαγωγή που σου τάσσουν έχει τόσο καιρό, πόσα παν τα διαμερίσματα και τα χωράφκια την σήμερον ημέραν..αλλά καμιά φορά αν σταματήσεις για λίγο τζαι απλώσεις πίσω και απολαύσεις την ομορφιά και τα καλά πράγματα γύρω σου αντιλαμβάνεσαι πόσο όμορφο εν τούντο νησούι ..

Σούλλα φερ' τα μίλια σου!

Δεδομένα:

• Tο καλοκαίρι ήρθε κι έφυγε και ακόμα δεν πήγα διακοπές (ένα weekend getaway στις αρχές του Ιούλη ΔΕΝ μετρα!).
• Το Λονδίνο έχει επιστρέψει στον παλιό κακό, γκρίζο και βροχερό εαυτό του.
• Bρίσκομαι σε μια in between situations φάση (ο εργοδότης μου με δάνεισε σε ένα πελάτη για 6 μήνες. Οι ώρες που δουλεύω έχουν διαιρεθεί δια δύο  και το ίδιο έχει συμβεί και στην ποιότητα της δουλειάς της οποιάς κάνω).
• Διαβάζω το Anyone can do it (βιβλίο που έγραψαν οι enterpreneurs πίσω απ' την αλυσίδα Coffee Republic και το οποίο συνεχώς θέτει στον αναγνώστη βαθιά ερωτήματα για το τι ζήτας απ' την ζωή/καριέρα.)
• Σήμερα το πρωί θεώρησα σωστο να συζητήσω με τον παπά μου (τον πλέον παραδοσιακό τύπο) για το αν είναι καλή ιδέα να παραιτηθώ απο μιά δουλεία με την οποία έχω love hate relationship.
• Εψές έθεσα στον φίλο μου το γνωστό ερώτημα αν λοαρκάζει ποττέ να πάμε πίσω στην χώρα μας και κλασσικά ελίχτηκε με τρόπο γυρώ που την ερώτηση απόφυγε να την απαντήσει, εκατέβασα τα μούτρα μου τζαι έππεσα να τζοιμηθώ (note: to his defence όποτε είμαι έστω και λίο depressed ή υπο την επήρροια του PMS επιτήθουμαι του με τούντην ερώτηση στην οποία ο άνθρωπος σε πίο λογικές στιγμές we have established πως δεν έχει απάντηση).
• Βρίσκομαι υπο την επήρροια του PMS.
• Προχτές πάλε αποχαιρέτησα άλλη φίλη μου η οποία πιάνει τα βουνά και τα λαγκάδια και φέυγει απο το Λονδίνο κα πάει σε τόπους μακρινούς και εξωτικόυς κυνηγώντας νέες περιπέτειες.
• Προχτές επίσης κατά λάθος έλαβα μέρος σε συζήτηση του τύπου to χαρτ(ωθείς) or not to χαρτ(ωθείς) και to γεννοβόλ or not to γεννοβολ. Άσε πολύ κακό τούτες οι συζητήσεις με τες κορούες! Πέφτει πάντα κάμποσος διπλωματισμός, κάμποσα παραμυθία (προπαντως στον εαυτό του ο καθένας) και άλλες λοιπες weird κουβέντες..

Αποτέλεσμα

• Εσυγχύστηκα τέλεια!
• Εν έχω ιδέα τι μου γίνεται.
• Έχω τάσεις φυγής του τύπου να σηκωστώ τωρά που το γραφείο να αρκέψω να βουρώ ενη ξέρω ουτε τζαι γω για που.
• Ο νους μου γυρίζει που το σκέφτου σκέφτου.
• Έγραψα ακόμα δυό γραμμές του βιογραφικού μου.
• Το πρωί άφησα μήνυμα μες την βαλίτσα που επακκέταρε ο φίλος μου που πάει σήμερα Κύπρο για διακοπές του τύπου "I love you..pls συγχώρα με που σου βάλλω δύσκολα" τζαι παρολίγο να φιρτώ στο κλάμα που την συγκίνηση που εν θα τον δω για 4 ημέρες..

Συμπέρασμα

Άραγε να πάω να δω κανένα ψυχολόγο για πάσα ενδεχόμενο? Οι συναδέλφισσες που εν πολλα θύματα του καταναλωτιμού πηέννουν σε life coach μισση μου! Αλλα κουμπάρε αντί  £200 την επίσκεψη καμιά φορά εν καλύττερα να τα γράψω στο blog τζαι να ελπίζω πως εννά διευκρινήστει πως το PMS τελικά φταίει για όλα..

Η Σούλλα μουρμουρά

Γίνεται όποιου εμίλησα σήμερα να είναι η τελευταία του μέρα στο γραφείο; να επακκέταρε ήδη τα πράγματα του και να φεύγει απόψε για διακοπές; Και που να φανταστείς πως αποφεύγω να μιλώ με οποιοδήποτε που ξέρω πως εν διακοπές! Έλεος πλέον..


Οι γονείς μου εν στο χωριό με την αδερφούλλα μου την μικρή την τόση δα (που περνώ την ούλλους τζι ούλλους 12 μήνες) και τον φίλο της. Το πρωί κάθονται κάτω που το κλίμα και πίνουν τον καφέ τους, τα απογεύματα παν θάλασσα και όταν έρθουν  πίσω τρων καρπούζι και τις νύχτες παν τζαι τρων το ψαρούι τους, παν βόλτα μες το χωριό, τρων λουκουμάδες κε λοιπά καλοκαιρινά πράγματα. Ο αδερφος μου εν Κρήτη με φίλους. Οι φίλες μου εν ΟΥΛΛΕΣ  Μύκονο τζαι στέλλουν μου καθόλου παρηγορηματικα μηνύματα του τύπου "wish you were here.."! Τζαι γώ wish I were there ρε γαμώ το..Φτάνει πλέον!


Ενω εγώ? Κλασσικά κάθομαι σ' ενα γραφείο σε μια γκρίζα πόλη με γκρίζους ανθρώπους να με περικυκλώνουν!

Εν λέω εννα φύω και εγώ σε μια ευλοημένη βδομάδα.. .αλλα μέχρι τότε..ΜΟΥΡΜΟΥΡΩ!!