Η Σούλλα ονειρεύτηκε μια καριέρα με φλιπ-φλοπς

Η Πρωτοψάλτη είπε:

"Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω, να μη το ‘χω ξανακούσει ούτε κι εγώ.".. Εκόλλησε τούντο τραγούδι μες το μυαλό μου!! Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς τα πράγματα που γράφω στο blog της Σούλλας, εν πράγματα που γυρίζουν μες το μυαλό μου ήδη πολλά χρόνια και επιτέλους έχουν βρει μία διέξοδο.

Τα κριτήρια της Σούλλας

Τα όνειρα μου είναι ένα περίπου σταθερά. Ειδικά οσο αφορά την καριέρα μου! Βεβαίως, βεβαίως σαν οποιαδήποτε άλλη self-respecting, middle class Κυπραιοπούλλα εμεγαλώσαν με οι γονείς μου με όνειρα grandeurισμού. Να γίνω σπουδαία, να διακριθώ επαγγεματικά και κοινωνικά. Να αποκτήσω πολλά ευρόπουλλα και ούτω καθ' εξής..

Δεν λέω πως εν εκόλλησε τίποτε που τούτα ούλλα τα οποία πε τζαι να πεις ετρυπωθήκαν μες το μυαλό μου αλλά η δουλεία των ονείρων μου πάντα εκρίνετουν με άλλα κριτήρια..Παραδείγματος χάρη:

(α) να μπορώ να φορω jeans και φλιπ φλοπς στην δουλειά,

(β) να μπορώ να κάμω το φραπέ μου και να καπνίσω το τσιγάρο μου στο μπαλκόνι του γραφείου μου κατα τις 3-4 το απόγευμα,

(γ) να χρησημοποιώ το μυαλό μου τουλάχιστο τρείς ώρες την ημέρα (ζητώ πολλά;),

(δ) να δουλέυω μάξιμουμ  εννιά ωρες την ημέρα (κατά προτίμηση) 8-5 (σημείωση -  με τον παρούσο εργοδότη μου υπέγραψα συμφωνία κατά την οποία παραιτούμαι του δικαιώματος να μην δουλέυει ο εργαζόμενος άνω των 8 ωρών την ημέρα για το οποίο επολεμήσαν οι προγόνοι μας ή τελοσπάντων οι προγόνοι κάποιου πιο επαναστατικού λαού!),

(ε) να χαχανίζω τουλάχιστο 20 λεπτά την ημέρα με τους συναδέλφους μου (σημείωση 2 - κατά την διάρκεια της πενταετής εργασιακής ζωής μου (sh**t έγινε εξαετής αλλόπως τζαι εν επήρα πρέφα)...είδα τουλάχιστο 10 συναδέλφισσες μου να κλαίουν (με λυγμούς no less) και άτε να είδα και 2-3 φορές κάποιο συνάδελφο/συναδέλφισσα να γελά υστερικά συνήθως που την κούραση τζαι άτε καμιά φορα που την τραγικότητα της κατάστασης να φαινεται κάτι πολλά αστείο (αρκεί να πω ότι όποτε επανέλαβα τούντα αστεία κανενού μη συνάδελφου έβλεπε με λες τζαι είμαι πελλή!),

(ζ) να έχω ενα meeting την ημέρα έκτος γραφείου (προς το παρών άτε να πάω κανένα meeting σε κανένα άλλο όροφο της εταιρείας; και τελικά,

(η) ε να πιέννω τζαι κανένα ταξίδι (επήα μια φορά στο Cardiff - χλιδή πελλέ - έφυα που το γραφείο κατα τις 9 την νύχτα, έφτασα κατα τις 11μισι και έπρεπε να σηκωστώ που τα εφτά χαράματα (κυριολεκτικά) να πάρω μια κόλλα κάπου να μου την σταμπάρουν και μετά να πιάσω το τρένο να πάω πίσω γραφέιο στο Λονδίνο, επήα τζαι μια φορά στο Βελιγράδι η αλήθεια να λέγεται τζαι εν ετζοιμήθηκα που τα αλήθκεια για τρείς ημέρες, ούτε καν μας εταϊζαν οι αχάπαροι. 'Ωσπου να αποφασίσουν να υπογράψουν οι πελάτες μας έχασα τζαι την πτήση μου για την Κύπρο (ήταν Χριστούγεννα), τζαι άμαν με το καλό επήα Κύπρο είχα 38 πυρετό για τρείς ημέρες..).

Τέλοσπάντων να μεν σας τα πολυλογώ

Αντιλήφθηκα σιγά σιγά ότι το current job μάλλον δεν πληρεί τα κριτήρια του dream job και μάλλον θα πρέπει να γυρευτώ αλλου..Για κάμποσο καιρό εν έβρισκα την λύση στο πρόβλημα του dream job. 'O,τι εσκέφτουμουν είτε εν μου άρεσκε, είτε εν με ετραβούσε αρκέτα, είτε ακουετούν μου βαρετό, είτε εν είχα PhD (εσκέφτηκα μερχι ακαδημαϊκός να εγίνουμουν), είτε εν μου έρκετουν η έμπνευση να γράψω το brilliant βιβλίο που θέλω να γράψω..Σε γενικές γραμμές εν μου έφκαινε το dream job!...

Μέχρι που πρόσφατα ...

Μετά απο κάτι συζητήσεις ποδά ποτζεί με μια φίλη μου ενθουσιάστηκα για κάτι..Εν εν κάτι που έθελα για πάντα..αλλα εξάλλου εν είμαι ο τύπος που έθελε κάτι για πάντα.. Τα όνειρα μου ας πούμε εν ήταν ούτε να σώσω τον κόσμο με τους "γιατρούς χωρίς σύνορα" αν τζαι ακούεται σαν αρκετά cool καριέρα, ούτε να είμαι ο μεγαλοδικηγόρος που έσπειρε την δικαιοσύνη ή κάτι, ούτε να ανακαλύψω τίποτε εφαντάστηκα, ούτε καν να δοιηκήσω μια μέρα τον κόσμο.

Έθελα (μόνο) η δουλειά μου να πληρεί τα κριτήρια (α) μέχρι (η) set out above, να εν αρκετά prestigious για να σιέρουμαι άμαν απαντώ στην ερώτηση: " Τι δουλειά κάμνεις;" (hello είμαι Κυπραία έστω λίο superficial έπρεπε να είμαι) και να 'μαι χαρούμενη και ενθουσισμένη με το τι κάμνω τουλάχιστο 3 μερες την εβδομάδα..

Έτσι λοιπόν..υπάρχει μια μικρή περίπτωση να εσκεφτήκαμε κάτι που να πληρεί τα specifications...Φτού φτού φτού να μεν το μαθκιάσω! Θέλω τόσο πολλά να μας φκει!!! Έχει καιρό να θέλω κάτι πολλά..

Εν f***kn**  ΤΕΛΕΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ!!

Παραμύθια της Σουλιμάς

Σπουδαία!!

Εδώ και λίγα χρόνια έμαθα απ' έξω δυό τρία παραμύθια και τα λέω όπου βρεθώ κι όπου σταθώ. Αν κάποιος με ρωτήσει αν είμαι καλά ας πούμε απαντώ πάντα "σπουδαία!". Νομίζω ξεκίνησε απ το ότι δεν μου αρέσει η κλασσική απάντηση του Εγγλέζου του στύλ "Not bad, not bad.." Τι σημαίνει not bad ρε φίλε αφού δεν εισαι bad αλλόπως θα 'σαι καλά..αλλά άμπα τζαι πεις το τζαι εν ακουστείς έστω λίο ή έστω πλαγίως θύμα..

Ε ..τζαι επήρα το τζαι 'γώ ενα στο άλλο άκρο...

Όταν με ρωτούν πώς είμαι απαντώ΄.."Σπουδαία!" ή "great!".  Άρεσκε μου που το έλεα τζαι έβλεπα τον συνομιλητή μου να χαμογελά...Δεν ξέρω κατά πόσο χαμογέλούσε επειδή εδόθηκε του μια απάντηση διαφορετική απ' ότι ήταν συνηθισμένος να ακούει μεχρι τώρα ή επειδή που μέσα του εσκέφτηκε "μπράβο τζαι ενα πλάσμα που περνά καλα" ή απλά επειδη επερίπαιζε με που μέσα του, αλλα εμενα άρεσκε μου τζείντο χαμογελο..Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.

Αλλά, πρόσφατα εσυνειδητοποιήσα πως λέω σπουδαία whatever the case, εκατάντησα να το λέω και με ενα ειρωνικό κυπριακό υφάκι το οποιο, defeats the point.. Επιάστηκα στην παγίδα η ηλίθια!! Η αλήθεια να λέγεται τουλάχιστο στα ελληνικά μόνο που λέω την λέξη σπουδαία,  χαροποιεί με,  γεμώνει το στόμα μου που λέμε..! εν τόσο ωραία λέξη και μπορεις να την προφέρεις με τον ενθουσιασμό που της αρμόζει..

Ξέρω κι άλλα παραμύθια..

Ρωτούν με παραδείγματος χαρη όποτε παω Κύπρο αν μου αρέσκει η δουλειά μου, πότε εννα επιστρέψω σπίτι μου (το διαμέρισμα στο Λονδίνο προφανώς εν μετρά για σπίτι μου - συμφωνώ τζαι γω που μέσα μου άλλωστε ποιόν περιπαίζω..), πότε θα κάμω κανενα μωρούι. Πολλά επικίνδυνες ερωτήσεις.. παλιά έλεγα.."Έ μακάρι να ήξερα!"

 Όι όμως! Η απάντηση αυτή δεν ικανοποιούσε κανένα. Οπόταν μια μέρα (πριν καμιά πενταετία) είπα..έε σε δκιό χρόνια.. τζαι ναι αρέσκει μου πολλά η δουλειά μου αλλά σίγουρα θέλω να κάμω και μωρά! Ε ικανοποίησε τούτη η απάντηση και καριέρα και οικογένεια και finite deadline στον ξενιτεμό. Έ όποιος με ρωτά πλέον (σχεδόν ούλλη μου η οικογένεια, οι φίλοι των γονιών μου, μέχρι και στους δικούς μου φίλους καμιά φορά ) εχω την έτοιμη την απάντηση..

Βέβαια κάποιοι επήραν με πρέφα. Η γιαγιά μου ας πούμε: "Μα ούλλο δκιο χρόνια μου λαλείς, αλλόπως λαλείς μου πελλάρες". Εν τζαι έξυπνη που να μεν της πω!!!

Sheryl Crowe και όχι Cheryl Cole..

Τέλοσπαντων, νομίζω πως τούτα εν μικρά παραδείγματα αλλα καμιά φορά ο κόσμος γενικά βρίσκει το πιο εύκολο να πει το παραμύθι του παρά να κάθεται να αναλυεί την ζωή του κάθε δυό και τρείς τζαι να σου λέει τες ανησυχίες του (π.χ. της φιλενάδας της μάμας μου τι να της πω τα γέριμα). Ειδικά αμαν ο εκάστοτε παραμυθάς προσπαθεί να πείσει τζαι τον εαυτό του!

Εν επικύνδινα μεν τα παραμύθια γιατί στο κάτω κάτω δεν είναι αληθινά..αλλά που λέει τζαι  η Sheryl Crowe:..

If it makes you happy

It can't be that bad

Σούλα η Λονδινιάτισσα

Αν θα πεις τα μυστικά σου ρε φίλε να τα πεις στην γλώσσα σου έννεν?

Καμιά φορα λαλώ τα τζαι στα αγγλικά (δηλαδη αμαν με κόψει καμιά συναδέλφισσα μου depressed τζαι ρωτήσει με τι έχω)...σπουρτώ.. εν αντέχω να μεν της πω. Αν τζαι πάντα έθελα να μπορώ να 'μαι ο cool  ο τύπος της μυστήριας γκόμενας who keeps herself to herself..αλλα εν είμαι..τι να κάμουμε?

Τελοσπάντων, βασικά εχτές ήρτα πίσω από διακοπές και όπως εξηγούσα και στον M κατά την διάρκεια του ταξιδιού, τις πιο βαθιές και καινοτομικές μου σκέψεις κάμνω τες πάντα μες τα αεροπλάνα..εμπνέουν με  όπως πολύ λίγοι άλλοι τόποι.

Παλια ενέπνεε με και το παράθυρο του δωματίου μου στο πατρικό μου στην Κύπρο. Άναφκα το τσιαρούι μου και το incense stick μου για να ξεγελάσω τον παπά μου (την μάνα μου εν την ξεγελάς με το τίποτε ...εν της φεύκει τίποτε τζείντης γεναίκας αλλά i guess γι΄αυτό και απέκτησε την φανταστική ικανοόητα του να μπορεί απλά to live with it...σε περαιτέρω blog τούτα..) τζαι τελοσπάντων έκαμνα βαθυστόχαστες σκέψεις που τότε εφαίνουνταν μου διανοόυμενες και τωρά αντιλαμβάνουμαι πως ήταν μαλλον φαντασμένες...

Μεγαλώνοντας, οι βαθύστοχαστες, groundbreaking σκεψεις έρκουνται μου όλο και λιγότερο συχνά. Δυσκολεύκουμαι να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη και να αντιληφθώ που το πάει το μυαλό μου..

Αλλά μες τα αεροπλάνα άμαν τες εγκλωβίσω επιτέλους κάμποσα χιλιομετρα μακριά που την γη επιτέλους ενωνουνται τα κομμάτια του πάζλ του μυαλού μου και έρκουνται μου οι ιδέες... οι brilliant ιδέες όπως να δημιουργήσω αδερφάκι της Σούλλας της Λονδρέζας ( http://soullalondon.blogspot.com/ ) τζαι να φκάλω ούλλα μου τα άπλυτα (also known as οι διανοούμενες φαντασμένες ιδέες μου) στην φόρα..

H Soulla in London ήταν πανω απ' ολα υποκρίτιρια..έπαιζε μου το τάχα πως την κόφτει το Λονδίνο και καθε δκιο τζαι τρείς αθυμάτουν να κλαμουριστει τζαι λιο πως επεθύμησε την χώρα της..

Εννά επιμείνω στην Σούλλα την Λονδρέζα! Εν θα την ξαπολύσω ετσι στα κρύα του λουτρού..αν μη τι άλλο τον σκοπό της του να μου θυμζίει να αγαπώ το Λονδίνο επληρούσε τον η καημένη..

Αλλά θα δημιουργήσω το αρφούι της το Κυπριακό να αναλύσω τις υπόλοιπες μου ανησυχίες που εν πιο universal..(globalisation φίλε)..Τα μυστικά της Σουλλας είναι international blog το οποίο άλλωστε είναι και reflected στην bi-lingual μορφή του!

Μετά που τούντον εμετό σκέψεων και αντιδραστικών αισθημάτων υπόσχομαι να επιστρέψω σύντομα με ενα σωρό μυστικά..

Αλλά προς το παρών σας αφήνω να πάω να δκιανευτώ στο Λονδίνο το δικό μου και της Σούλλας...