Ακόμα λίγο Λονδίνο

Σήμερα πήρα την συνειδητή απόφαση να μείνω στο Λονδίνο για ακόμα λιγο καιρό..νιώθω χαρούμενη που πήρα την απόφαση εγώ μαζί με τον φίλο μου παρά να συνεχίζαμε να ζούμε στο περιμένω και στο τώρα να δούμε..

Σήμερα επίσης ήταν η πρώτη seriously κρύα μέρα στο Λονδίνο..με βροχές τζιόλας..all in..

Σήμερα εξύπνησα πρωί πρωί τζαι επήα τζαι ήβρα ένα κύριο που θέλει να γίνει μαστρος μου μες σε ενα καφέ, ξύλινο, κολλημένο στον τζαιρό του πόλυπιφ πολλά κλασσικό εγγλέζικο τζαι εσυζητήσαμε το μέλλον μου..

Σήμερα εσυμπεριφέρτηκα σαν ενίληκας τζαι ετόλμησα να ζητήσω κάποια πράματα που τον said μάστρο wannabe πουπάνω απ' ό,τι ήταν προετοιμασμένος να προσφέρει..σήμερα ο κύριος τούτος εσυμφώνησε και εδέχτηκε να μου δώσει τα πράματα που εζήτησα..

Σήμερα έκαμα εμετό στη δουλειά που το άγχος του να παίρνεις αποφάσεις για το μέλλον σου!

Σήμερα αποφάσισα να ξαναερωτευτώ το Λονδίνο και να ζήσουμε μαζί όσο πιο πολλές όμορφες στιγμές γίνεται διότι μεγαλώνω τζαι μια μέρα εν θα είμαι πλέον δαμέ να το ζώ..

Σήμερα εγώ τζαι το Λονδίνο εδώσαμε τα μιτσιά μας δαχτυλούθκια ο ένας του άλλου τζαι εμερώσαμε!

Σούλλες v. Σούλληδες

Έννα το πω! 'Εννα τολμήσω να το πω..εν πολλά μεγάλη αδικία να 'σαι κορούα...μεγαλώνουν σε οι γονιοί σου να νομίζεις ό,τι είσαι ανεξάρτητη, να νομίζεις πως μπορείς να τα καταφέρεις ούλλα..και λοιπά και λοιπά..πάεις σχολείο, είσαι ίση με τα αγοράκια, γυρεύκεις δουλειά, είσαι ίση με τα αγοράκια, είσαι εξίσου έξυπνη με τα άλλα τα παιδάκια, δουλεύκεις εξίσου αν όχι περισσότερο σκληρά, μπορείς να κάμεις τα πάντα..ΤΙΠΟΤΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΕ ΣΤΑΜΑΤΑ!

Τζαι μια μέρα ερωτεύκεσαι τζιόλας..τζαι θωρείς καρδούλλες τζαι ξεκινάς τζαι φαντάζεσαι σε με τον αλφα ή βήτα Σούλλη να βαστάς σιερκές, να σου διά φιλούθκια και λοιπα και λοιπά..Τέλοσπάντων! Του Σούλλη που λαλείς αρέσκει του που είσαι δυναμική τζαι ανεξάρτητη. Αρέσκει του που είσαι τζαι φιλόδοξη πηλέ. Γύρνεις πίσω, τρίφεις τα σιέρκα σου τζαι λαλείς "Πελλέ εκέρτισε το Λόττο μου"! Έ τι άλλο θέλεις πλέον κοκόνα μου, αρέσκει του να πηέννεις έξω με τες φίλες σου, αρέσκει του που έισαι πετυχημένη, αρέσκεις του εσύ έτσι όπως είσαι..

Μετά μια μέρα ξυπνάς τζαι αντιλαμβάνεσαι πως κοντεύκεις να γίνεις 30 χρονών. Αλλάσουν διάφορα πράματα:

(α) οι διάφοροι εργοδότες θωρούν σε σαν time bomb..τωρά εννα μείνει έγκυος, άκου το maternity leave..παρέτα..παύουν να σε θωρούν σαν ίση με τα άλλα τα παιδάκια..τζεινοι πέρνουν σοβαρά την καριέρα τους. Εσύ εν φανερό πως σίουρα όπου να ' ναι εννα αρκέψεις να γεννοβολάς! Τζαι δυστυχώς μπορεί τζαι να μεν έχουν άδικο..αλλά τα γέριμα..κάποιος κάποτε πρέπει να το κάνει κι αυτό..επειδή δηλαδή τα κοπέλια οι συνάδελφοι σου ήβραν μια γεναίκα (γέριμη τζαι τζείνη αλλα τι να κάμει) που εννα καμει τζείνη perform σε τούντο τομέα εν δίκαιο τωρά να την φάεις εσύ;

(β) Ξεκινάς τζαι αντιλαμβάνεσαι πως ποδά ποτζεί έπαψες να σκέφτεσαι μόνο για σένα..ξαφνικά η μοίρα σου (επειδή το θέλεις μεν με παρεξηγάς) εν δεμένη με του Σούλλη σου.. τζαι τα όνειρα του τζαι τα όνειρα σου πρέπει να βρουν ένα τρόπο να συζήσουν όπως στο κάτω κάτω ήβρατε τζαι σεις. Κάθεστε ξέρω γω στο τραπέζι τζαι ξεκινάτε να ανταλάσσετε όνειρα..διω σου το τούτο αν μου δώκεις τζείνο..Καλά δαμέ παραδέχουμαι πως εν κοινό το πρόβλημα..κάμνουν τζαι οι δκιό πλευρές λίες θυσίες αλλα για να 'μαι ειλικρινής σάννα τζαι κάπως κάποια μανούβρα κάμνουν τα κοπέλια τζαι φκέννουν πουπάνω..παίζουν το waiting game..διατηρούν το status quo τζαι καρτερούν να κάμεις εσύ blink πρώτη! Να δεις που οι πλείστες Σούλλες παίζουν το waiting game αλλά ακόμα εν το καταλάβαν! Αφού ούλλες κάτι καρτερούν που τους respective Σούλληδες τους (θέλεις εν να δεχτεί να συγκατοικήσουν, θέλεις εν δαχτυλίδι, θέλεις εν κοπελλούι, θέλεις εν να σταματήσει να παίζει playstation, θέλεις εννα τους πει μια μέρα να πάσιν επιτελους στη χώρα τους κουχχου κουχχου!- recurring) καρτερούμεν μέρα νύχτα ρε κουμπάρε..εγώ έκαμα πολλές φορές blink ως τωρά πάντως τζαι μεν σου πω πως είπα τζαι ήμαρτον πηλέ τζαι επήα πάσο..

(γ) Τζαι ξεκινά τζαι η πίεση που τους εξωτερικούς παράγοντες, γιατί μανα μου έτσι, γιατι γιουβέτσι..Έν ήξερω ολάν..ούτε εγώ το χα φανταστεί έτσι αλλά έτω έτσι εφκήκε..χάντα μπου να κάμουμε;

Έτσι λοιπόν έφκαλα ένα συμπέρασμα..'Ως πρόσφατα εν ένιωσα καμιά ανισότητα..άλλα έσιει λίο τζαιρό άρκεψα τζαι κοντέυκω των 30 τζαι άρκεωα τζαι αγανακτώ..είμαι κορούα ρε κουμπάρε εν αλήθκεια..θέλω σπίτι με αυλή τζαι κοπελούθκια μια μέρα παραπάνω απ' οτι θέλω να γινω ξέρω γω CEO..αλλά αφου ενόμιζα I could have it all..έτσι με εμάθαν τόσα χρόνια..τζαι του φίλου μου τζαι του μάστρου μου τζαι του παπά μου άρεσκε τους που ήμουν δυναμική τζαι ανεξάρτητη..αλλά τωρά κανένας που τους τρείς αυτους κύριους εν με αφήνει να κάμω της κκελλές μου! Θωρούν με τζαι οι τρείς νακκο καχύποτα σαμπώς τζαι χα χα τζαι θα τους απογοητεύσω..μεν σου πω πως με εξεγράψαν πηλέ μου...ο πρώτος τωρά υποψιάζεται πως είμαι πρήχτισσα απαιτητική, ο δεύτερος πως είμαι ωρολογιακή baby bomb τζαι ο τρίτος ανησυχά πως εν θα κάμω deliver σε κανένα τομέα κατα που με θωρεί (ούτε CEO εννα γίνω ετσι οπως πάω ούτε ένα εγγονούι του έκαμα)..

ΕΝ ΑΔΙΚΙΑ!!

Πρωινή Σούλλα

Σήμερα το πρωί άργησα να ταράξω..

Είμαι σε mode κοντέυκουν οι διακοπές τζαι εν βρίσκω το motivation να ντυθώ τζαι να 'ρτω γραφείο. Έσιει λίες μέρες, σηκώνουμαι το πρωί τζαι νεκατώνουμαι μες το σπίτι αντί να ετοιμαστώ να πάω δουλειά. Κατ' επέκταση αργώ να ξεκινήσω που σπίτι τζαι πιάννω το tube την ώρα που εν γεμάτο τουρίστες αντί την ώρα που εν γεμάτο κουστούμια..βρίσκω τζαι θέση..βρίσκω τζαι τον Stylist (δωρεάν γενετζίσιμο περιοδικό που διαμοιράζετε έξω που τους σταθμούς του τρένου κάθε Τρίτη πρωί) πεταμένον πας σε καμιά θέση που τον άφηκαν οι κουστουμαρισμένες το πρωί μετά που τον εθκιαβάσαν τζαι τζεινες on the way to work..απαντώ τζαι κανένα email κανενού πελάτη ή καμιας φιλενάδας μου..εε...περνά η ώρα ευχάριστα τζαι πάω στη δουλειά μου χαμογελαστή τζαι ορεξάτη αντί με 1000 νεύρα που με εκουντούσαν τζαι εφα τες βροσιές τζαι νευριασμένη γιατί επέρασα τα τελευταία 40 λεπτά μες το tube νεουλιασμένη επειδή ο κουστουμαρισμένος που εν σφηνωμένος πάνω μου ήπιε τα πλευρά του τζαι έφαε curry εψές and he's got the aftersmell to prove it..

Anyway..

σήμερα είπα να συνεχίσω την φάση μου τζαι κατα τες 9:30 καταφθάνω στον σταθμό της γειτονιάς μου..Hσυχία. Kαμιά 10ρκα τουρίστες και λοιποι αδκιασεροί να περιμένουν στην πλατφόρμα..είσιε τζαι μια κοπέλα γαλανομάτα με το τζηνούι της, με το t-shirtακι της, εκουβάλαν τζαι κάτι πράματα..ήταν ξυρισμένα ούλλα της τα μαλλιά, γουλί φαση..σκέφτουμαι "α μανα μου εν άρρωστη", μετά θυμώνω του εαυτού μου.."Κόρη Σούλλα που ξέρεις τωρά αν εν άρρωστη..μεν φκάλλεις ιστορίες που τον νου σου.."...'Eμεινα λίο τζαι έβλεπα την...έκατσε χαμέ..έβαλε την κουκκούλλα του sweatshirt της, τζαι εξεκίνησε κρυφά κρυφά να σκουπίζει τα μάθκια της..έκλαιε..έθελα να πάω να της πω κάτι..εν ήξερα ομως τι..εθωρούσα την τζαι που εχώνετουν..εσκέφτηκα πως αν ήμουν εγώ τζαι έδειχνε μου κάποιος έστω λίη καλοσύνη ήταν να φιρτώ που τα κλάμματα..εδείλιασα τζαι εν επήα..αντ' αυτού εμπήκα στο δίπλα βαγόνι για να μεν με θωρεί τζαι άρκεψα τζαι 'γω να κλαίω..

Ήταν δεν ήταν 30 χρονών...τζαι επροσπάθαν εθώρες την ναν δυνατή..τζαι ήταν μόνη της πας σε ένα τρένο (όπου εν μπορείς να κρυφτείς που τες σκεψεις σου..) τζαι φαντάζουμαι να θελε μόνο να ταν μια normal μέρα τζαι για τζείνη..μακάρι να την προσέχει ο θεός..μακάρι να γίνει καλά...μακάρι να θυμούμαστε ούλλοι πως υπάρχουν και χειρότερα και να θυμούμαστε πως μια απλή normal μέρα που πάεις δουλειά εν κάτι για το οποίο εύχεται πολλής κόσμος..so enjoy...as much as you can...

ΜΠΟΥΜ

Πάλε φοούμαι..φοούμαι για την χώρα μου την μιτσιά όπως θα εφοάσουν για το αρφούι σου το μιτσί που πάντα κάμνει πελλάρες που του στοιχίζουν..που ποττέ εν καταλάβει ήντα πελλάρες κάμνει την ώρα που τες κάμνει τζαι που φοάσαι πως την επόμενη φορά που εννα κάμει πελλάρα εν θα ξέρεις πως να το βοηθήσεις να αποφύγει τες συνέπειες της πελλάρας του..γιατί παρόλο που ξέρεις πως εν καλό παιδί το αρφούι σου φοάσαι πως οι άλλοι εν θα το καταλάβουν τούτο αμαν δουν ήντα πελλάρες κάμνει..φοάσαι πως εννα κάμει μια πελλάρα τζε ΜΠΟΥΜ εν θα έσιει επιστροφή..

το ΜΠΟΥΜ έγινε αλλά ακόμα φοούμαι αμπα τζαι ακολουθεί ακόμα πιο μεγάλο ΜΠΟΥΜ έτσι που εξεκίνησε τούτος ο καφκάς μεταξύ αρφών τζαι αρφάων..τραβομαλιούνται, δακάννουνται..γελούσιν..αλλά οπως έλεε τζαι η μάμα μου.."Εννα κλαίετε σε λιό ούλλοι ρε μωρά..." τζαι πάντα είσιε δίκαιο...

Αρχειοθετόντας 99 κόκκινα μπαλόνια..

Επί καιρώ της εφηβείας (μου), ένας που τους τρόπους που εκφράζουμουν (εγώ τζαι οι υπόλοιποι at the time έφηβοι) ήταν να γράφω στίχους μες το file μου! Διπλα που τα Σούλλα + Brad Pitt =LFE, δίπλα που τα carpe diem, τα σχεδιούθκια απο λουλουδάκια, καρδούλες, το γνωστό Smile όπού το S εν σαν το S του Superman και το L εν σε σχήμα φοινιτζιάς και λοιπές άλλες φτανοteenagεροσίνες το λοιπόν, έγραφα στίχους του τύπου "Ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο", " Κρατάω το στόμα μου κλειστό, τα χείλη μου ματώσανε κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν"..και even σάχλερ στίχους του στύλ boyzone!

Come on..μεν μου το παίζεται τάχα cool..Αν δεν το έγραφε πας το file σας, έγραφε το πας το θρανίο σας, πας τον τοίχο της γειτονιάς σας και ου τω καθεξής.. Το file μας, το θρανίο μας τζαι οι τοίχοι ήταν για μας το τι είναι για τους σημερινούς έφηβους το wall του facebook....sad..για τζείνους νομίζω..

Τέλοσπάντων..back to the point..Που λαλείτε.. έκλεφκα τις χρωματιστές πέννες της διπλανής μου (που ήταν πολλα πιο artistic τύπος που 'μένα τζαι είσιε πολλά ωραία συλλογή πεννών που εν θα ξεχάσω ποττέ μου) τζαι εζωγράφιζα λουλουδάκια, έγραφα στίχους που τζείντην στιγμή ενόμιζα πως έκφραζαν ούλλα τα εσώψυχα μου και γενικώς ονειρεύκουμουν σαν κάθε άλλη 15χρονη..

Τούτα ούλλα εθυμήθηκα τα διότι..εχτές άκουα ένα τραγούδι τζαι έθελα να γυρέψω τους στιχόυς τζαι ήρτε μου τζείντο αίσθημα του να τους γράψω μες το file μου! Αλλά εν εχω file πλέον..Τζαι το γραφείο μου εν ιδιοκτησία του εργοδότη μου τζαι οι μάστροι μου εν πολλα πιο αυστηροί τύποι που τους καθηγητές μου με τούντα πράματα..so..εσκέφτουμουν τα alternatives μου..μουμπλε μουμπλε..το blog ρε φίλε..

So here it goes..

Ninety-nine dreams I have had

And every one a red balloon

It's all over, and I'm standing pretty

In the dust that was a city

I could find a souvenir

Just to prove the world was here

Here it is, a red balloon

I think of you and let it go

Γενική Σπατάλη

Νιώθω πως έγινα σπάταλη. Σπαταλιώ τα λεφτά μου σε πράματα που εν έχω συγκεκριμένη ανάγκη, σπαταλώ τον χρόνο μου σε tasks που σιυλλοβαρκούμαι να κάμνω που τα οποία εν κερδίζω κάτι (γνώση, self satisfaction,κάτι), σπαταλώ τα χρόνια μου σε μια χώρα που έχει χρόνια να μου τραβήσει το ενδιαφέρον, σπαταλώ τα λόγια μου trying to explain myself σε ανθρώπους που εν τους πολλοενδιαφέρω τζαι που με εκατηγοροιοποιήσαν η πελλή που μουρμουρά, σπαταλώ τες σκέψεις μου σε θέματα στα οποία εν μπορώ να σκεφτω την λύση..βασικά και στα κλασσικά κυπριακά τρώω τες ώρες μου, τον τζαιρό μου, το σάλιο μου και την καλή μου διάθεση προσπαθώντας να καταλάβω τι μου γίνεται..Αλλά..δεν τα καταφέρνω καθόλου..εν όπως το roundabout..κάθε που νομίζω πως προχωρώ αντιλαμβάνομαι πως εξαναπέρασα που τούντον κύκλο σκέψης, είχα ξανακαταλήξει στο ίδιο σημείο αλλά για να 'μαι δαμέ πάλε μάλλον τίποτε εν άλλαξε...

έρκουνται μου πάντα τα λόγια του αγαπημένου μου ανιψιού στο μυαλό να μου λέει: "Έν θέλω να ξυπνήσω μια μέρα να αντιληφώ πως είμαι 35 χρονών τζαι ακόμα καρτερώ να αρκέψει η ζωή μου!"

Είμαι πελλή, σχιζοφρενής και τα τοιαύτα..παραδέχομαι το..Είμαι η Σούλλα και εχει 5 χρόνια σκέφτουμαι συνέχεια τα ίδια πράματα ξανά και ξανά..Και εκατάληξα σιέσα..άμπα τζαι πάθει κάποιος κάτι, άμπα τζαι παττίσει η ανα πάσα στιγμή πατρίδα μου (τελευταίως ανησυχώ για την Κύπρο), άμπα τζαι πω κάτι κάποιου που εν πρέπει, άμπα τζαι πληγωθεί ο κάττος της ανιψίας της γειτόνισσας and so on..

Όπου να 'ναι εννα με έβρετε κάτω που το γραφείο μου rocking backards and forwards τζαι να κλαίω γιατί εννα 'ρτει η δευτέρα παρουσία ή κάτι...Έλεος πλέον κανι!

Σουλλοπεριπέτειες

Πέρσι μετα που 9 χρόνια στο Λονδίνο επιάσαμε επιτέλους αυτοκίνητο. Άλλαξεν η ζωή μας? Οϊ  έν επολλοάλλαξε εν η αλήθκεια. Το Λονδίνο, Κύπρος εν γίνεται. Έμπα να σιεις αυτοκίνητο, έμπα να φκει ήλιος ξέρω γω... το Λονδίνο εν Λονδίνο. Αλλά πρόσθεσε στο Λονδίνο το eurotunnel, πιάς το αυτοκινητούι σου, πιας τζαι τον φίλο σου τζαι τίγκαρε το καπ'ο με βαλιτσούθκια, φλαούνες, τσουρέκκια τζαι ελιωτούες που έφερες που την Κύπρο τζαι ίσιωσε μπρος ολοταχώς προς Ευρώπη. Τζιαμε μάλιστα μπορει να αλλάξει επιτέλους η ζωή σου.

Έτσι που λαλείτε και εκάμαμεν. Μεγάλη Παρασκευη πρωί τζαι ενω οι χωρκανοί εστολίζαν τον επιτάφιον ισιώσαμε εγω, ο Μ και οι φλαούνες μας για το Aix en Provence!  Οδηγούσαμε 15 ωρούες και άμαν εφτάσαμε έπρησα τον Μ να πάμε για βόλτα και φαϊ. Έν εγίνετουν την πρώτη μας μέρα στην Ευρώπη απλά να ππεσουμε να τζοιμηθούμεν! Εννοείται έχασα μας. Εννοείτε εν επρολάβαμε ανοιχτό το εστιατόριο που μας εσύστησε ο receptionistas, εννοείται έβρεχε. Όμως επειδή δεν ήμασταν Λονδίνο, εννοείται πως εκαταλήξαμε σε μιαν ωραιότατη πλατειόυδα να τρωμε burgers και να πίνουμε κρασούθκια. Και γύρω μας είχε κόσμο! Που έπινε, εγελούσε, εφιλιούνταν και επερνούσαν ωραία! Ξαφνικά ήξερα πως θα επερνούσαμε σπουδαία!

Νιώθω πως επήαμε παντού (αν τζαι εν επήαμε). Αλλά....

(α) εκολύμπησα σε παγωμενες, πεντακάθαρες παραλίες στην Κυανή ακτη.

(β) Είδα ηλιοβασιλέματα πίσω απ' το Eze, ένα χωριό που φαίνεται σαμπώς τζαι εσκαρφάλωσε πας την μούττη του βουνού..

 

(γ) ήπια το καφεδάκι μου στο λιμανάκι του Πόρτοφίνο..

 

 

(δ) Ελίαστηκα σε μια πισίνα μες την μέση του πούποτε στην Τοσκάνη..

 

 

(ε) Έφα τζαι ήπια τα πλευρα μου all over τούτους ούλλους τους τόπους!!

 

 

Έτσι λοιπόν ναι.. το αυτοκίνητο, το eurotunnel, τζαι κάμποσο ροζέ κρασί αλλάξαν μου την ζωή..ή τουλάχιστο τον τρόπο που την βλέπω. Απαγορεύονται τα παράπονα για τουλάχιστον ένα μήνα!

 

Υ.Γ. Τωρά εθυμήθηκα την top κουβέντα που μου είπε τριταία γυμνασίου πρόσφατα (μετά που εδερτήκαν δκιο γκόμενοι για την καρκιά της): "Έν θα ξανακάμω σχέση....ώς την πρώτη λυκείου"...μουαχαχα!!!

Σούλλα Αγάπη μου!

Τον τελευταίο τζαιρό βασανίζει με πολλά η αγάπη..Το concept ζευγάρι. To always and forever..

Κλασσικά, είχα πέντε πράματα μες τον νου μου τζαι επίστευκα τα.. ενόμιζα πως έτσι δουλεύκει ο κόσμος..αλλά μεγαλώνοντας οι θεωρίες μου καταρίπτονται μιά μιά οπως τα ντόμινα (ε τί εν ο πλυθηντικός του domino στα ελληνικα?)

Ας πούμε ξέρω ζευγάρια που ήμουν εκατό τοίς εκατό πεπεισμένη πως αγαπιούνταν και πως εταιριάζαν κλπ κλπ..είχαν κοινές αξίες, αρέσκαν τους τα ίδια πράματα, εθέλαν παρόμοια πράματα που την ζωή, επηαίναν τα τέλεια ο ένας με τους φίλους και την οικογένεια του άλλου, εμπνέαν ο ένας τον άλλο να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι..Ανακαλύπτω πως τέτοιου είδους ζευγάρια έχουν προβλήματα..Αλλά σοβαρά προβλήματα! 'Οι πελλάρες!

Προβλήματα του τύπου falling out of love και προβλήματα του τύπου να ξεχνάς τι σε έκαμνε να έισαι ερωτευμένος τόσα χρόνια! Πώς γίνεται τούντο πράμα???

Ζευγάρια που common sense wise ήμουν σίγουρη πως εν θα αντέχαν το test του χρόνου, άτομα που ήμουν σίγουρη πως θα εβαρκούνταν ο ένας τον άλλο, που ενόμιζα πως εν γίνεται να αγαπιούνταν και να συμπεριφέρονταν με τέτοιο τρόπο ο ένας του άλλου..βλέπω τα ευτυχισμένα και μαζί εδώ και χρόνια..προετοιμασμένοι να κάμουν θυσίες ο ένας για τον άλλο..

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ!!! Βασανίζει με τούτο το πράμα...εν μπορώ να μεν ξέρω τι εν το σωστό τζαι τι εν το λάθος..φοούμαι πως μια μέρα θα ξυπνήσω και θα ανακαλύψω πως τα πράγματα που έκαμνα τόσα χρόνια were not enough..ότι ο τρόπος που εσυμπεριφέρουμουν τόσο καιρο was not good enough..Ότι I am not enough..

Θέλω να πάω στην μάγισσα όπως στα παραμύθκια τζαι να μου πεί το μυστικό, να μου δώσει ένα μήλο, ακόμα ενα πακέττο ντομινα και το φίλτρο του forever and always..

Το καθήκον της Σούλλας

2011...Γρήγορα που πέρασαν τα χρόνια που λαλεί τζαι ο Καβάφης! 'Οσο μεγαλώνω τόσο πιο γρήγορα περνά ο χρόνος. Βρίσκω τον εαύτό μου να διερωτάται αν η ύπαρξη μας στη γη έχει κάποιο σκοπό και αν ναι, μήπως πρέπει να βιαστούμε να τον αντιληφθούμε για να προλάβουμε να τον ολοκληρώσουμε.

Ας πούμε συγχίζουμαι άμαν το πολλοσκέφτομαι. Ας πούμε αφού εν ηξέρω τι εν το σημαντικό σε τούντη ζωή, τι πρέπει να προσπαθήσω να καταφέρω πως στο καλό να το καταφέρω. Το ένστικτο μου λέει μου πως το τι εν το πιο σημαντικό για μένα είναι ναν καλά οι ανθρώποι που αγαπώ και να τους βλέπω και όσο μπορώ να τους κάμνω χαρούμενους εφόσον εμένα τζείνοι διουν μου τόση χαρά!

Που την άλλη άραγε πόσο σημαντική εν η καριέρα..αμαν είμαστε μιτσίοι εξέραμε πως το καλό παιδάκι κάμνει τα μαθήματα του και προσπαθέι να τα πάει καλά στο σχολείο επειδή τζείνο εν το καθήκον ενός παιδιού. Τωρά ενηξέρω τι εν το καθήκον μου..να γίνω επιτυχημένη (please define!), να φκάλω λεφτά (πόσα?), να κάμω μωρά (πότε?)..κάποιος να μου πεί τα καθήκοντα μου να βάλω τζαι 'γω τη ζωή μου σε μια τάξη. Ιδάλλως θα καταλήξω να κάμνω της κκελλές μου, η οποία κκελλέ μου λέει μου πως το σημαντικό σε τούντη ζωή εννα περνάς καλά! Τζαι εν μου ακούεται τζαι πολλά σαν καθήκον εμένα τούτο!!