Η άλλη Σούλλα..

Τον τελευταίο καιρό νιώθω λες και περιμένω το connecting flight μου και αυτό απλά δεν έρχεται. Νιώθω λες και είμαι in transit, ή τέλοσπαντων in a trance. Να εξηγηθώ. Ήμουν 6 μήνες σε ένα πελάτη ξαφνικά έρκουμαι πίσω στο γραφείο μου και ανακαλύπτω το εξης : I just couldn't care less. Εν αγχώνουμαι. Η ώρα πεντέμιση έξη κλείω τα τζαι φεύκω σαν την κυράτσα. Hello κοπέλα μου επέταξες στην στον κάλαθο την καριέρα ετσι απλά?

Η ας πούμε άλλο. Πιάνει με τηλ η μάμα μου και λέω της πως θα την πιάσω πίσω τζαι εν την πιάννω ποττέ..κόφτει με ας πούμε? Μα γιατί τούτη η αδιαφορία ούλλη?

Μιλούν μου οι φίλες μου τζαι ξεχάννω τι μου είπαν. Έρκεται ο φίλος μου σπίτι τζαι ξεχάννω τι ήθελα να του πω τόσες ώρες.

Μα...εν σάννα εν μια άλλη τζαι απλά εν την κόφτει η ζωή μου εμένα so εν ασχολείται να καμει keep up!! Τζαι εγώ νιώθω πολλά κουρασμένη να ασχοληθώ να την πείσω πως εν σημαντικά ούλλα τούντα πράματα τζαι ούλλοι τούτοι οι ανθρώποι τζαι να προσέχει να μεν τα χάσει ούλλα. Αλλά τζείνη θέλει απλά συνέχεια να φύει. Να ξεκινήσει να βουρά προς άγνωστη κατεύθυνση τζαι να πάει κάπου αλλού!

Οπόταν σήμερα θα την κάτσω μέσα σε ενα αεροπλάνο τζαι θα την στείλω εσσώ της. Τζαι ελπίζω να κόψει τζαι το heatrow τες εξυπνάδες τζαι να νομίσω πως εν το connecting flight μου τζαι να εξαφανιστεί τούτη η άλλη που τη ζωή μου..

Απολογούμαι if none of the above makes sense φταίει τζείνη η άλλη..

Let is snow, let it snow, let it snow..

Ξυπνησα απ' τις 5 το πρωί για το κλασσικό sneak a peak να ελέξω αν εχιόνισε.Βάλλω την γυάλλα, τυλίουμαι 2 sweatshirts, πάω στο παράθυρο, τραβώ την κουρτινουδα..και...γιούπι !! Εχιόνοζε και μάλιστα μεγάλες νιφάδες (άρα θα στοιβάσει)! Ηρέμησα τζαι επήα να ξαναππέσω. Άρπαξα αγκαλιά τον Μ και του ανακοίνωσα πως εχιόνισε. Εχαμογέλασε στον ύπνο του!

Ξαναξύπνησα στις 6μισι και για δύο ώρες συζητούσα με τον εαυτό μου κατα πόσο θα έπρεπε ή οχι να πάω δουλειά διότι "είμαι άρρωστη" και μες τα χιόνια η κατάσταση μου θα χειροτερέψει και δεν μπορώ και δεν αντέχω..εκεί που είχα πείσει τον εαυτό μου πως είχα δίκαο και "αμάν πλέον ούτε ενα sick leave εν μπορούμε να πιασουμε πλέον" και δεν θα πήγαινα, ξαφνικά αποφάσισα να πάω τζαι κανί πελλάρες έβαλα 4-5 layers, μπότες, καππελλούι, γάντια, σιάλι και εβγήκα έξω στην τρελλή ψατζή!

Ήταν όλα ολόασπρα. Το Λονδίνο ομορφαίνει και ηρεμεί με το χιόνι..λες και ο κόσμος slows down  να το απολαύσει. Γνωρίζοντας τους Λονδρέζους βέβαια εγω ξέρω πως κατακρίβεια ο κόσμος απλα επιβραδύνει τους ρυθμους λόγω ανάγκης! It just takes longer να περπατάς βήμα-βήμα μες το χιόνι ειδικά διότι δεν είμαστε και συνηθισμένοι στα χιόνια! Αν μπορούσαμε θα τα αγνοούσαμε και θα τρέχαμε στις δουλείες μας! Ευτυχώς όμως δεν μπορούμε!!

Τελοσπάντων, εγω σήμερα αποφάσισα οτι πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσω "λαστιχοποδίνες". Ίσως έτσι καταφέρω να αποφύγς την επανάληψη των περσινών μου περιπετειών όπου κάθε δυό και τρείς εβρέθουμουν χαμέ με βρεμένο κ***ο!! Παίζουν πολλά ενδιαφέροντα στυλάκια σε wellingtons (λαστιχοποδίνες στα εγγλέζικα). Σπουδαία ήβρα project!!!

Σούλλα η Σινγκαπουρέζα

http://soullalondon.blogspot.com/2010/11/soulla-in-singapore.html

Όνειρα for sale

Όταν ήμουνα μικρή (τίρλαντιντανταντά)..

Εδείχναν κάτι διαφημήσεις στην τηλεόραση που ήταν μια πανέμορφη κοπέλα γύρω στα 25, με καστανόξανθα μαλλλια, παστούα,  που εφορόυσε καμελό στενό παντελόνι τζαι άσπρο πουκάμισο (νομίζω είχε τζαι ένα γαλάζιο πουλόβερ αφησμένο ανέμελα στους ώμους της) τζαι ετζιλιέτουν μες το γρασίδι με ένα μωρό γλυκούι ξανθούι και ένα μπέζ σκύλο τύπου λάμπραντορ.

Έτσι λοιπόν, αμαν εσκέφτουμουν την ζωή μου σαν "μεγάλη" εφορούσα καμελό παντελόνι και άσπρο πουκάμισο, είχα σπίτι με γρασίδια (άρα και αυλή), είχα ξάνθα μωρά, στάνταρ ειχα ένα λάμπραντορ και ετζυλιούμασταν ούλλοι μες τα γρασίδια και μες την τρελλή χαρα..

Και διερωτούμαι (τωρά που εμεγάλωσα και είδα το φως)..ποιός στο καλό εφαντάστηκε τούντη διαφήμηση τζι επούλησε μου την τζαι εμένα..

Άλλη εικόνα που μου έμεινε εν ένα ερωτευμένο ζευγάρι να περπατά σε μια παραλία ντυμένοι με jeans και άσπρα πουκάμισα. Σε ποιό φανταστικό κόσμο των στρουμφ γίνουντε τούντα πράματα; Nαι, όπως το φανταστήκετε μόνο στα έργα..Aλλά μες το νου μου άμαν είσαι madly in love κάτι τέθκοια κάμνεις..Επίσης ο grande γκόμενος φορεί στάνταρ jean με άσπρο πουκάμισο τζαι κατα προτίμηση εν ξυπόλητος!! Όποτε μου κάμει το χατήρι ο φίλος μου να φορέσει jean με άσπρο πουκάμισο I fall in love all over again..(drooling και άλλα τέτοια!).

Γενικά πολλές απ' τις ιδεές μου ως προς το what something should look like είναι επηρεασμένες από έργα και γενικά απ' την τηλεόραση και τα βιβλία που διαβάζω. Τo my defence, ειλικρινά εν είμαι πολλα μαννή και airheaded....απλά μεγάλωσα με κάποιες εικόνες να παρελάβνουν μπροστά μου και επηρεάστηκα!  Έννεν πως εν καταλαβαίνω πως εν πελλάρες τούτα ούλλα..αλλα καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου να διερωτάται αν κάμνω κάτι λάθος επειδή ούτε σπίτι έχω, ούτε καστανόξανθα μαλλιά, ούτε λάμπραντορ..και μήπως κάμνω κάτι λάθος;

Αποτέλεσμα : Πιάνω τηλέφωνο την μάμμα μου τζαι παουρίζω πως εν εκατάφερα τίποτε στη ζωή μου γιατί τα μαλλιά μου εξακολουθούν ναν μαύρα και σγουρά και δεν έχω καν σκύλλο. Η μάμμα μου εν ανησυχά με κάτι τέθκοια ευτυχώς, λέει μου "ναι ναι μάνα μου μεν ανησυχείς τζαι πήεννε κανένα κομμωτήριο..Τζαι πε τους να σου τα κόψουν τζαι λίο!". Οκ? ΟΚ!

Οι Λονδρέζοι της Σούλλας

http://soullalondon.blogspot.com/2010/10/soulla-s-londoners.html

Τα πάνω κάτω της Σούλλας

Mood Swings?
Τες τελευταίες μέρες είχα mood swings! Έτσι στα καλά καθούμενα έπιανε με το depression μετά εξύπνουν ένα πρωί μες την τρελλή χαρά.. Δυστυχώς εν εγίνετουν τίποτε για να δικαιολογεί τα mood swings. Oύτε καν ειχα PMS ή περίοδο ή κάτι..Άραγε έγινα bipolar? Τι σημάινει bipolar?

Άμαν ήμουν πιο μιτσιά τζαι ομολογουμένως πιο normal, εν είχα ποττέ mood swings. Μην σου πω πως άμαν είχαν οι φιλενάδες μου ενευρίαζα πολλά. Έν εκαταλάβαινα πως εγίνετουν την μια στιγμή να νομίζεις πως έχεις ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ τζαι την άλλη να χασκογελάς τζαι να αππώνεσαι. Οπόταν μπορείτε να καταλάβετε την σύγχηση μου όταν κάτι που εν καταλαβαίνω και με εκνευρίζει πηλέ, συμβαίνει μου εμένα και εν μπορώ να το ελέξω.

Κάτω...
Στες στιγμές δυστυχίας ξεκινώ το γνωστό τροπάριο. Πρήζω τες φιλενάδες μου μέσω email. Πρήζω τον φίλο μου που τα τηλέφωνα..αν έβρω τζαι κανένα πλάσμα που να μεν αντρέπουμαι πρήζω του τα τζαι τζείνου face to face!  On the side, ξεκινώ την λίστα με τα πράματα για τα οποία είμαι ευγνόμων στο Θεό. Ξέρω εν αρμόζει στην ηλικία μου αλλα πιστέφκω στον Θεό με πάθος. Οϊ βέβαια το πάθος που απαιτεί να πηαίνεις εκκλησία, να νηστεύκεις και ούτω καθ' εξής αλλά το πάθος που άμαν μου λαλεί καμιά φιλενάδα μου το πρόβλημα της τζαι καρτερά να της πω καμιά λογική συμβουλή, εγω επιμένω να της λαλώ πως να μεν ανησυχεί τζαι ο Θεός διά μας μόνο όσα κακά μπορούμε να αντέξουμε τζαι πως σίουρα εννά της στείλει τζαι καλά στο πολλά εγγύς μέλλον και λοιπές γιαγίστικες θεωρίες τις οποιές πιστεύκω τζαι που πάνω. Τέλοπάντων back to the point. Τυχαίνει μου ας πούμε κυριολεκτικά να μπαίνω μες το ασανσέρ στη δουλειά μια χαρά κουπέπι τζαι ώσπου να φκω ναν γεμάτα τα μάθκια μου..Εν λογικό ας πούμε?

Πάνω..
Στες στιγμές ευφορίας εν το πολλοαναλύω, απλά απολαμβάνω το! Εν σαμπώς τζαι είμαι high. Ούλλα φαίνουνται μου καλά τζαι όμορφα..Εννοείται πως στον επίκεντρο του psychotισμού ειναι πάντοτε το Λονδίνο. Μισώ το Λονδίνο. Εν κουκλί το Λονδίνο. Γιάξ το underground. Ήντα ωραία που δκιαβάζω τα βιβλία μου το πρωί μες το τρένο..

Να κάτσω να ανησυχήσω μήπως;

I.e. να προσπαθήσω να με ψυχολογήσω; οξά απλά να μάθω to live with it και να σκάσω να περνώ...Εννοείτε πως εν πολλά time consuming η ψυχανάλυση οπότε επιλέγω να βκώ έξω καθώς εν Παρασκευή απόγευμα..πάω να τολμήσω ξανά να μπω στο ασανσέρ..λαλείτε να με ξανακλαμουρίσει? Έννα φέρω τον φίλο μου να το δέρει αν τολμήσει! Ακούεις ρε παλιοασανσέρ? Που εννά μου παίξεις εμένα τον αρτσιάκκη! Άτε να δω Α!

Η Σούλλα, τα τρένα, οι κινέζοι και τα πλυντήρια..

Καμιά φορά το να ζείς σε τούντη πόλη εν σαν την κούρσα μετ' εμποδίων.

ΕΜΠΟΔΙΟ 1 - ΤΑ ΤΡΕΝΑ

Την Τετάρτη είχαν απεργία  τα τρένα. Για να πάω δουλειά εχρειάστηκα τρία λεωφορεία, ένα ταξί, 15 λίρες και τρείς ώρες. Περίπου άλλα τόσα για να επιστρέψω σπίτι μου..

ΕΜΠΟΔΙΟ 2 - ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ

Την Τετάρτη και την Πέμπτη είχαμε κάτι συναντήσεις με μια κινέζικη εταιρεία. Ήρταν 25 πλάσματα που την πλευρά τους (χωρίς καν να μετρώ τους μεταφραστές). Και δεν εμιλούσαν λέξη αγγλικά..Μέχρι και για να συστηθούμε εχρειαζούμασταν μεταφραστές.. Ας πούμε πως εφκάλαμε τριών ωρών δουλειά σε δύο ολόκληρες μέρες..

ΕΜΠΟΔΙΟ 3 - ΤΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ

Έπιασε με πανικοβλημένος ο φίλος μου ενόσω ήμουν διακοπές να με ενημερώσει πως έσπασε το πλυντήριο μας..Τελοσπάντων έκαμε ό,τι μας επαρατζείλαν να δούμεν αν σάζεται. Εν εσάζετουν..Επαραγκείλαμε καινούριο. Εν εκάμναν delivery Σαββατοκυρίακο. Βέβαια. Άλλωστε γιατί να κάμνουν..Ο κόσμος τις καθημερινές κάθεται τζαι καρτερά πλυντήρια. Ούτε δουλειές έχει, ούτε κοπελλούθκια τίποτε..Τέλοςπαντων..Παρασκευή είπαμε τους. Μεταξυ 3 με 9 είπαν μας. Καλώς.  Πιάνω σήμερα το πρωί να ρωτήσω μήπως μπορούν να μου πουν κάτι πιο συγκεκριμένο αν θα φύω που την δουλεία να μεν φύω άδικα. Όχι.  Ισως όμως να με πίασουν μιά ώρα πριν να έρθουν αλλά εν μπορούν ούτε καν τούτο να μου το εγκυηθούν. Οπότε, κατα τις  2 και 20 κάμνω την με ελαφρά πηδηματάκια που την δουλεία. Αντροπή μεγάλη αλλά τι να κάμουμε να μείνουμε δείχα πλυντήριο? Εν εγίνετουν..Εν 6 η ώρα. Με ήρταν, με επιάσαν με τηλέφωνο με τίποτε!

Το πιο τραγικό είναι πως σε καμιά απο όλες αυτές τις φάσεις εν εσικκίρτησα λεπτό. Άραγε έχω υπομονή γαιδάρου? Εν έχω! Βαρκούμαι πολλά να μου σπαταλούν τον χρόνο μου. Απλούστατα έμαθα ότι σε τούντη πόλη μια ζωή πρέπει να πηδάς εμπόδια. Αλλα πήδα τζαι να σε πηδήσουν εννα πάθουμε τζαι τίποτε καμιαν ημέρα τζαι να μεν το πάρουμε κάν πρέφα..

Καλό Σαββατοκυρίακο..

Σούλλα Φθινόπωρο/Χειμώνας 2010

Ήμουν geek που μιτσιά.Άρεσκε μου πάντα το η επιστροφή στο σχολείο για τους εξής λόγους:

1. Επελλάνησκα με τα βιβλιοπωλεία.. Ενθουσιάζουμον και εξακολουθώ να ενθουσιάζομαι με τις καινούριες πέννες, ειδικά τις pilot με την στρογγυλή μυττούα. Και τα box files αρέσκαν μου,  ελάτρευα τα box files..με dividers .. με όνειρα για ένα οργανωμένο μέλλον..που εξεπερνιούνταν πριν καν να μπει ο Οκτώβρης.

2. Λατρεύω τα καινούρια βιβλία. Είμαι βιβλιοφάγος (νομίζω εν περιττό να το κρύψω).

3. Εξανάβλεπα τες φίλες μου, αν τζαι τωρά που το σκέφτομαι, ομολογώ πως τις έβλεπα τζαι στις διακοπές οπότε τούτη η ατάκα που την σύρνουν συχνά ποδά ποτζεί για να δικαιολογηθεί ο geekismos είναι άκυρη και καθόλου δεν στέκει..Αν είσαι geek, δέχτου το, embrace it και move on!

4. Λοιπόν φτάνουμε στο ψητό! Ήμουν σίουρη κάθε χρονιά πως φέτος ήταν η χρονιά που θα έλαμπε το αστέρι μου. Είτε ακαδημαϊκά, είτε γκομενικά, είτε τελοσπάντων θα ανακαλύπτετουν το ταλέντο μου στην ηθοποιία, τον χορό, κάτι τελοσπάντων ήμουν εκατό τοις εκατό σίουρη πως θα εσυνέβαινε. Κάθε μα κάθε χρόνο! Δεν είχα καμία αμφιβολεία..

Έτσι λοιπόν κάθε Σεπτέμβρη επανέρχεται μου τζείντο αίσθημα του "μπορώ να καταφέρω τα πάντα." Εξακολουθώ να συνδέω ακόμα το Φθινόπωρο με τις καινούριες αρχές και με την πίστη πως σίγουρα τούντη χρονιά θα διαπρέψω (Σίγουρα σίγουρα! Θα γίνει το θάυμα! Δεν το αμφιβάλλω καθόλου!) Έτσι λοιπόν, .Σούλλα λαβς το Φθινόπωρο. Περιμένω με ανυπομονησία κάτι αλλά ο Θεός ξέρει τι...

Σούλλα η νησιώτισσα

Wake me up before you go go..

Ήρτε επιτέλους η μέρα που θα έφευγα για διακοπές. Επακέτταρα τα πραματούθκια μου (ούλλα τα φουστανούθκια, τα shortούθκια, τες χαβαιάνες,τες πλατφόρμες, τα δώρα της βαφτιστιτζιάς τζαι πάνω απ' όλα τα μαγιά μου. Έκατσα πας την βαλίτσα μου, έκλεισε με το ζόρι. Έκαμα τζαι online check in, ετύπωσα τζαι το boarding pass μου τζαι εξήχασα το στο γραφείο. Mες το ταξί για το αεροδρόμιο εν άντεξα και τον πειρασμό και άλλαξα το status μου στο facebook και έγραψα πως επιτέλους "Soulla is going home!!".Ως δαμέ πάμε καλά. Κλασσική ρουτίνα...Ετηλεφώνησα και του φίλου μου και ετραούδουν του:

ΛΕ-ΛΕ-ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ..

Φτάνω στο αεροδρόμιο και κάμνω και το κλασσικο κολπούι. Πάω στο business class check in το οποίο ήταν άδειο και ρωτώ την κοπέλα "Συγνώμη έκαμα online check in που πρέπει να πάω;"(πάντα πεταρίζοντας τις βλεφαρίδες..". FYI εν δοκιμασμένο πάντα κάμνει σε τζιαμέ check in, τυπώνει σου και καινούριο boarding pass..Μιά χαρά! Με το boarding pass όμως έδωκε μου τζαι ένα κουπόνι για φαγητό..Πριν προλάβω να ρωτήσω προς τι οι τόσες αγάπες..τσακ..4 ώρες καθυστέρηση λέει μου..ok δεν ήρτε το τέλος του κόσμου..ήταν και βραδινή η πτήση εμείναμε ένα αεροδρόμιο όφκερο με καμιά 300αρκά Κυπραίους.. Παν και οι καιροί που κάποιον θα ήξερες πας την πτήση να κόψεις μιά κουβέντα..Τέλοσπάντων απλώσαν οι Κυπραίοι μες το αεροδρόμιο..4 εξηντάρηδες εστρώσαν και την πιλόττα τους ..οι γυναίκες τους αιωρούνταν που πάνω τους και μέσα μέσα ενημερώναν τους περι  της καθυστέρησης τζαι εστήναμε τζαι οι υπόλοιποι φτί για να μεν χρειαστεί να ταράξουμε να πάμε να ελέξουμε που μόνοι μας..όσο να 'ναι έχουμε πλάκα σαν λαος..εγώ εγόρασα ένα σαχλοβιβλίο να περάσει η ώρα..εφκήκε μου και καλό..

Ποδά ποτζεί εφτάσαμε στην Λάρνακα..

Το νησούι μου το αγαπημένο με τες θαλασσούες του τζαι τες πυρές του εν το εχόρτανα με το τίποτε..όπου είχα φίλο και συγγενή που εγούσταρε θάλασσα έπιανα τον που το σιερούι τζαι επηένναμε..ρακεττούα, φραπέ, κολύμπια, ηλιοθεραπείες..Απόλαυσα..Ενθουσιάστηκα με την Λεμεσό..έγινεν αγνώριστη..ο κόσμος εχαλάρωσε, εφκάλαν επιτέλους οι Κυπραίες τα τακούνια και επικράτησε η havaiana..my kind of shoe..Εθυμήθηκα την γλύκα του Πισσουριού..εκτός απο destination για glam γάμους, είναι και μια πανέμορφη παραλία με καταγάλανα νερά και μια απίστευτα μαγευτική θέα..Εχάρηκα να κάθομαι στο δόμα στο χωριό και να βλέπω τα άστρα..μικρές πανέμορφες χαρές που δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξεχάσει ποτε..

Το νησούι

Μερικές φορές νομίζω πως οι φίλοι μου που ζούν σε τούντο νησί εν το αγαπούν, εν το απολαμβάνουν και ούτε εκτιμούν τες ομορφιές του..ξεχάνεσαι μες τα προβλήματα της καθημερινότητας..πόσους γάμους έχεις να πάεις κάθε σαββατοκυρίακο, αν θα πιάσεις την προαγωγή που σου τάσσουν έχει τόσο καιρό, πόσα παν τα διαμερίσματα και τα χωράφκια την σήμερον ημέραν..αλλά καμιά φορά αν σταματήσεις για λίγο τζαι απλώσεις πίσω και απολαύσεις την ομορφιά και τα καλά πράγματα γύρω σου αντιλαμβάνεσαι πόσο όμορφο εν τούντο νησούι ..

Σούλλα φερ' τα μίλια σου!

Δεδομένα:

• Tο καλοκαίρι ήρθε κι έφυγε και ακόμα δεν πήγα διακοπές (ένα weekend getaway στις αρχές του Ιούλη ΔΕΝ μετρα!).
• Το Λονδίνο έχει επιστρέψει στον παλιό κακό, γκρίζο και βροχερό εαυτό του.
• Bρίσκομαι σε μια in between situations φάση (ο εργοδότης μου με δάνεισε σε ένα πελάτη για 6 μήνες. Οι ώρες που δουλεύω έχουν διαιρεθεί δια δύο  και το ίδιο έχει συμβεί και στην ποιότητα της δουλειάς της οποιάς κάνω).
• Διαβάζω το Anyone can do it (βιβλίο που έγραψαν οι enterpreneurs πίσω απ' την αλυσίδα Coffee Republic και το οποίο συνεχώς θέτει στον αναγνώστη βαθιά ερωτήματα για το τι ζήτας απ' την ζωή/καριέρα.)
• Σήμερα το πρωί θεώρησα σωστο να συζητήσω με τον παπά μου (τον πλέον παραδοσιακό τύπο) για το αν είναι καλή ιδέα να παραιτηθώ απο μιά δουλεία με την οποία έχω love hate relationship.
• Εψές έθεσα στον φίλο μου το γνωστό ερώτημα αν λοαρκάζει ποττέ να πάμε πίσω στην χώρα μας και κλασσικά ελίχτηκε με τρόπο γυρώ που την ερώτηση απόφυγε να την απαντήσει, εκατέβασα τα μούτρα μου τζαι έππεσα να τζοιμηθώ (note: to his defence όποτε είμαι έστω και λίο depressed ή υπο την επήρροια του PMS επιτήθουμαι του με τούντην ερώτηση στην οποία ο άνθρωπος σε πίο λογικές στιγμές we have established πως δεν έχει απάντηση).
• Βρίσκομαι υπο την επήρροια του PMS.
• Προχτές πάλε αποχαιρέτησα άλλη φίλη μου η οποία πιάνει τα βουνά και τα λαγκάδια και φέυγει απο το Λονδίνο κα πάει σε τόπους μακρινούς και εξωτικόυς κυνηγώντας νέες περιπέτειες.
• Προχτές επίσης κατά λάθος έλαβα μέρος σε συζήτηση του τύπου to χαρτ(ωθείς) or not to χαρτ(ωθείς) και to γεννοβόλ or not to γεννοβολ. Άσε πολύ κακό τούτες οι συζητήσεις με τες κορούες! Πέφτει πάντα κάμποσος διπλωματισμός, κάμποσα παραμυθία (προπαντως στον εαυτό του ο καθένας) και άλλες λοιπες weird κουβέντες..

Αποτέλεσμα

• Εσυγχύστηκα τέλεια!
• Εν έχω ιδέα τι μου γίνεται.
• Έχω τάσεις φυγής του τύπου να σηκωστώ τωρά που το γραφείο να αρκέψω να βουρώ ενη ξέρω ουτε τζαι γω για που.
• Ο νους μου γυρίζει που το σκέφτου σκέφτου.
• Έγραψα ακόμα δυό γραμμές του βιογραφικού μου.
• Το πρωί άφησα μήνυμα μες την βαλίτσα που επακκέταρε ο φίλος μου που πάει σήμερα Κύπρο για διακοπές του τύπου "I love you..pls συγχώρα με που σου βάλλω δύσκολα" τζαι παρολίγο να φιρτώ στο κλάμα που την συγκίνηση που εν θα τον δω για 4 ημέρες..

Συμπέρασμα

Άραγε να πάω να δω κανένα ψυχολόγο για πάσα ενδεχόμενο? Οι συναδέλφισσες που εν πολλα θύματα του καταναλωτιμού πηέννουν σε life coach μισση μου! Αλλα κουμπάρε αντί  £200 την επίσκεψη καμιά φορά εν καλύττερα να τα γράψω στο blog τζαι να ελπίζω πως εννά διευκρινήστει πως το PMS τελικά φταίει για όλα..

Η Σούλλα μουρμουρά

Γίνεται όποιου εμίλησα σήμερα να είναι η τελευταία του μέρα στο γραφείο; να επακκέταρε ήδη τα πράγματα του και να φεύγει απόψε για διακοπές; Και που να φανταστείς πως αποφεύγω να μιλώ με οποιοδήποτε που ξέρω πως εν διακοπές! Έλεος πλέον..


Οι γονείς μου εν στο χωριό με την αδερφούλλα μου την μικρή την τόση δα (που περνώ την ούλλους τζι ούλλους 12 μήνες) και τον φίλο της. Το πρωί κάθονται κάτω που το κλίμα και πίνουν τον καφέ τους, τα απογεύματα παν θάλασσα και όταν έρθουν  πίσω τρων καρπούζι και τις νύχτες παν τζαι τρων το ψαρούι τους, παν βόλτα μες το χωριό, τρων λουκουμάδες κε λοιπά καλοκαιρινά πράγματα. Ο αδερφος μου εν Κρήτη με φίλους. Οι φίλες μου εν ΟΥΛΛΕΣ  Μύκονο τζαι στέλλουν μου καθόλου παρηγορηματικα μηνύματα του τύπου "wish you were here.."! Τζαι γώ wish I were there ρε γαμώ το..Φτάνει πλέον!


Ενω εγώ? Κλασσικά κάθομαι σ' ενα γραφείο σε μια γκρίζα πόλη με γκρίζους ανθρώπους να με περικυκλώνουν!

Εν λέω εννα φύω και εγώ σε μια ευλοημένη βδομάδα.. .αλλα μέχρι τότε..ΜΟΥΡΜΟΥΡΩ!!

Η Σούλλα ονειρεύτηκε μια καριέρα με φλιπ-φλοπς

Η Πρωτοψάλτη είπε:

"Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω, να μη το ‘χω ξανακούσει ούτε κι εγώ.".. Εκόλλησε τούντο τραγούδι μες το μυαλό μου!! Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς τα πράγματα που γράφω στο blog της Σούλλας, εν πράγματα που γυρίζουν μες το μυαλό μου ήδη πολλά χρόνια και επιτέλους έχουν βρει μία διέξοδο.

Τα κριτήρια της Σούλλας

Τα όνειρα μου είναι ένα περίπου σταθερά. Ειδικά οσο αφορά την καριέρα μου! Βεβαίως, βεβαίως σαν οποιαδήποτε άλλη self-respecting, middle class Κυπραιοπούλλα εμεγαλώσαν με οι γονείς μου με όνειρα grandeurισμού. Να γίνω σπουδαία, να διακριθώ επαγγεματικά και κοινωνικά. Να αποκτήσω πολλά ευρόπουλλα και ούτω καθ' εξής..

Δεν λέω πως εν εκόλλησε τίποτε που τούτα ούλλα τα οποία πε τζαι να πεις ετρυπωθήκαν μες το μυαλό μου αλλά η δουλεία των ονείρων μου πάντα εκρίνετουν με άλλα κριτήρια..Παραδείγματος χάρη:

(α) να μπορώ να φορω jeans και φλιπ φλοπς στην δουλειά,

(β) να μπορώ να κάμω το φραπέ μου και να καπνίσω το τσιγάρο μου στο μπαλκόνι του γραφείου μου κατα τις 3-4 το απόγευμα,

(γ) να χρησημοποιώ το μυαλό μου τουλάχιστο τρείς ώρες την ημέρα (ζητώ πολλά;),

(δ) να δουλέυω μάξιμουμ  εννιά ωρες την ημέρα (κατά προτίμηση) 8-5 (σημείωση -  με τον παρούσο εργοδότη μου υπέγραψα συμφωνία κατά την οποία παραιτούμαι του δικαιώματος να μην δουλέυει ο εργαζόμενος άνω των 8 ωρών την ημέρα για το οποίο επολεμήσαν οι προγόνοι μας ή τελοσπάντων οι προγόνοι κάποιου πιο επαναστατικού λαού!),

(ε) να χαχανίζω τουλάχιστο 20 λεπτά την ημέρα με τους συναδέλφους μου (σημείωση 2 - κατά την διάρκεια της πενταετής εργασιακής ζωής μου (sh**t έγινε εξαετής αλλόπως τζαι εν επήρα πρέφα)...είδα τουλάχιστο 10 συναδέλφισσες μου να κλαίουν (με λυγμούς no less) και άτε να είδα και 2-3 φορές κάποιο συνάδελφο/συναδέλφισσα να γελά υστερικά συνήθως που την κούραση τζαι άτε καμιά φορα που την τραγικότητα της κατάστασης να φαινεται κάτι πολλά αστείο (αρκεί να πω ότι όποτε επανέλαβα τούντα αστεία κανενού μη συνάδελφου έβλεπε με λες τζαι είμαι πελλή!),

(ζ) να έχω ενα meeting την ημέρα έκτος γραφείου (προς το παρών άτε να πάω κανένα meeting σε κανένα άλλο όροφο της εταιρείας; και τελικά,

(η) ε να πιέννω τζαι κανένα ταξίδι (επήα μια φορά στο Cardiff - χλιδή πελλέ - έφυα που το γραφείο κατα τις 9 την νύχτα, έφτασα κατα τις 11μισι και έπρεπε να σηκωστώ που τα εφτά χαράματα (κυριολεκτικά) να πάρω μια κόλλα κάπου να μου την σταμπάρουν και μετά να πιάσω το τρένο να πάω πίσω γραφέιο στο Λονδίνο, επήα τζαι μια φορά στο Βελιγράδι η αλήθεια να λέγεται τζαι εν ετζοιμήθηκα που τα αλήθκεια για τρείς ημέρες, ούτε καν μας εταϊζαν οι αχάπαροι. 'Ωσπου να αποφασίσουν να υπογράψουν οι πελάτες μας έχασα τζαι την πτήση μου για την Κύπρο (ήταν Χριστούγεννα), τζαι άμαν με το καλό επήα Κύπρο είχα 38 πυρετό για τρείς ημέρες..).

Τέλοσπάντων να μεν σας τα πολυλογώ

Αντιλήφθηκα σιγά σιγά ότι το current job μάλλον δεν πληρεί τα κριτήρια του dream job και μάλλον θα πρέπει να γυρευτώ αλλου..Για κάμποσο καιρό εν έβρισκα την λύση στο πρόβλημα του dream job. 'O,τι εσκέφτουμουν είτε εν μου άρεσκε, είτε εν με ετραβούσε αρκέτα, είτε ακουετούν μου βαρετό, είτε εν είχα PhD (εσκέφτηκα μερχι ακαδημαϊκός να εγίνουμουν), είτε εν μου έρκετουν η έμπνευση να γράψω το brilliant βιβλίο που θέλω να γράψω..Σε γενικές γραμμές εν μου έφκαινε το dream job!...

Μέχρι που πρόσφατα ...

Μετά απο κάτι συζητήσεις ποδά ποτζεί με μια φίλη μου ενθουσιάστηκα για κάτι..Εν εν κάτι που έθελα για πάντα..αλλα εξάλλου εν είμαι ο τύπος που έθελε κάτι για πάντα.. Τα όνειρα μου ας πούμε εν ήταν ούτε να σώσω τον κόσμο με τους "γιατρούς χωρίς σύνορα" αν τζαι ακούεται σαν αρκετά cool καριέρα, ούτε να είμαι ο μεγαλοδικηγόρος που έσπειρε την δικαιοσύνη ή κάτι, ούτε να ανακαλύψω τίποτε εφαντάστηκα, ούτε καν να δοιηκήσω μια μέρα τον κόσμο.

Έθελα (μόνο) η δουλειά μου να πληρεί τα κριτήρια (α) μέχρι (η) set out above, να εν αρκετά prestigious για να σιέρουμαι άμαν απαντώ στην ερώτηση: " Τι δουλειά κάμνεις;" (hello είμαι Κυπραία έστω λίο superficial έπρεπε να είμαι) και να 'μαι χαρούμενη και ενθουσισμένη με το τι κάμνω τουλάχιστο 3 μερες την εβδομάδα..

Έτσι λοιπόν..υπάρχει μια μικρή περίπτωση να εσκεφτήκαμε κάτι που να πληρεί τα specifications...Φτού φτού φτού να μεν το μαθκιάσω! Θέλω τόσο πολλά να μας φκει!!! Έχει καιρό να θέλω κάτι πολλά..

Εν f***kn**  ΤΕΛΕΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ!!

Παραμύθια της Σουλιμάς

Σπουδαία!!

Εδώ και λίγα χρόνια έμαθα απ' έξω δυό τρία παραμύθια και τα λέω όπου βρεθώ κι όπου σταθώ. Αν κάποιος με ρωτήσει αν είμαι καλά ας πούμε απαντώ πάντα "σπουδαία!". Νομίζω ξεκίνησε απ το ότι δεν μου αρέσει η κλασσική απάντηση του Εγγλέζου του στύλ "Not bad, not bad.." Τι σημαίνει not bad ρε φίλε αφού δεν εισαι bad αλλόπως θα 'σαι καλά..αλλά άμπα τζαι πεις το τζαι εν ακουστείς έστω λίο ή έστω πλαγίως θύμα..

Ε ..τζαι επήρα το τζαι 'γώ ενα στο άλλο άκρο...

Όταν με ρωτούν πώς είμαι απαντώ΄.."Σπουδαία!" ή "great!".  Άρεσκε μου που το έλεα τζαι έβλεπα τον συνομιλητή μου να χαμογελά...Δεν ξέρω κατά πόσο χαμογέλούσε επειδή εδόθηκε του μια απάντηση διαφορετική απ' ότι ήταν συνηθισμένος να ακούει μεχρι τώρα ή επειδή που μέσα του εσκέφτηκε "μπράβο τζαι ενα πλάσμα που περνά καλα" ή απλά επειδη επερίπαιζε με που μέσα του, αλλα εμενα άρεσκε μου τζείντο χαμογελο..Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.

Αλλά, πρόσφατα εσυνειδητοποιήσα πως λέω σπουδαία whatever the case, εκατάντησα να το λέω και με ενα ειρωνικό κυπριακό υφάκι το οποιο, defeats the point.. Επιάστηκα στην παγίδα η ηλίθια!! Η αλήθεια να λέγεται τουλάχιστο στα ελληνικά μόνο που λέω την λέξη σπουδαία,  χαροποιεί με,  γεμώνει το στόμα μου που λέμε..! εν τόσο ωραία λέξη και μπορεις να την προφέρεις με τον ενθουσιασμό που της αρμόζει..

Ξέρω κι άλλα παραμύθια..

Ρωτούν με παραδείγματος χαρη όποτε παω Κύπρο αν μου αρέσκει η δουλειά μου, πότε εννα επιστρέψω σπίτι μου (το διαμέρισμα στο Λονδίνο προφανώς εν μετρά για σπίτι μου - συμφωνώ τζαι γω που μέσα μου άλλωστε ποιόν περιπαίζω..), πότε θα κάμω κανενα μωρούι. Πολλά επικίνδυνες ερωτήσεις.. παλιά έλεγα.."Έ μακάρι να ήξερα!"

 Όι όμως! Η απάντηση αυτή δεν ικανοποιούσε κανένα. Οπόταν μια μέρα (πριν καμιά πενταετία) είπα..έε σε δκιό χρόνια.. τζαι ναι αρέσκει μου πολλά η δουλειά μου αλλά σίγουρα θέλω να κάμω και μωρά! Ε ικανοποίησε τούτη η απάντηση και καριέρα και οικογένεια και finite deadline στον ξενιτεμό. Έ όποιος με ρωτά πλέον (σχεδόν ούλλη μου η οικογένεια, οι φίλοι των γονιών μου, μέχρι και στους δικούς μου φίλους καμιά φορά ) εχω την έτοιμη την απάντηση..

Βέβαια κάποιοι επήραν με πρέφα. Η γιαγιά μου ας πούμε: "Μα ούλλο δκιο χρόνια μου λαλείς, αλλόπως λαλείς μου πελλάρες". Εν τζαι έξυπνη που να μεν της πω!!!

Sheryl Crowe και όχι Cheryl Cole..

Τέλοσπαντων, νομίζω πως τούτα εν μικρά παραδείγματα αλλα καμιά φορά ο κόσμος γενικά βρίσκει το πιο εύκολο να πει το παραμύθι του παρά να κάθεται να αναλυεί την ζωή του κάθε δυό και τρείς τζαι να σου λέει τες ανησυχίες του (π.χ. της φιλενάδας της μάμας μου τι να της πω τα γέριμα). Ειδικά αμαν ο εκάστοτε παραμυθάς προσπαθεί να πείσει τζαι τον εαυτό του!

Εν επικύνδινα μεν τα παραμύθια γιατί στο κάτω κάτω δεν είναι αληθινά..αλλά που λέει τζαι  η Sheryl Crowe:..

If it makes you happy

It can't be that bad

Σούλα η Λονδινιάτισσα

Αν θα πεις τα μυστικά σου ρε φίλε να τα πεις στην γλώσσα σου έννεν?

Καμιά φορα λαλώ τα τζαι στα αγγλικά (δηλαδη αμαν με κόψει καμιά συναδέλφισσα μου depressed τζαι ρωτήσει με τι έχω)...σπουρτώ.. εν αντέχω να μεν της πω. Αν τζαι πάντα έθελα να μπορώ να 'μαι ο cool  ο τύπος της μυστήριας γκόμενας who keeps herself to herself..αλλα εν είμαι..τι να κάμουμε?

Τελοσπάντων, βασικά εχτές ήρτα πίσω από διακοπές και όπως εξηγούσα και στον M κατά την διάρκεια του ταξιδιού, τις πιο βαθιές και καινοτομικές μου σκέψεις κάμνω τες πάντα μες τα αεροπλάνα..εμπνέουν με  όπως πολύ λίγοι άλλοι τόποι.

Παλια ενέπνεε με και το παράθυρο του δωματίου μου στο πατρικό μου στην Κύπρο. Άναφκα το τσιαρούι μου και το incense stick μου για να ξεγελάσω τον παπά μου (την μάνα μου εν την ξεγελάς με το τίποτε ...εν της φεύκει τίποτε τζείντης γεναίκας αλλά i guess γι΄αυτό και απέκτησε την φανταστική ικανοόητα του να μπορεί απλά to live with it...σε περαιτέρω blog τούτα..) τζαι τελοσπάντων έκαμνα βαθυστόχαστες σκέψεις που τότε εφαίνουνταν μου διανοόυμενες και τωρά αντιλαμβάνουμαι πως ήταν μαλλον φαντασμένες...

Μεγαλώνοντας, οι βαθύστοχαστες, groundbreaking σκεψεις έρκουνται μου όλο και λιγότερο συχνά. Δυσκολεύκουμαι να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη και να αντιληφθώ που το πάει το μυαλό μου..

Αλλά μες τα αεροπλάνα άμαν τες εγκλωβίσω επιτέλους κάμποσα χιλιομετρα μακριά που την γη επιτέλους ενωνουνται τα κομμάτια του πάζλ του μυαλού μου και έρκουνται μου οι ιδέες... οι brilliant ιδέες όπως να δημιουργήσω αδερφάκι της Σούλλας της Λονδρέζας ( http://soullalondon.blogspot.com/ ) τζαι να φκάλω ούλλα μου τα άπλυτα (also known as οι διανοούμενες φαντασμένες ιδέες μου) στην φόρα..

H Soulla in London ήταν πανω απ' ολα υποκρίτιρια..έπαιζε μου το τάχα πως την κόφτει το Λονδίνο και καθε δκιο τζαι τρείς αθυμάτουν να κλαμουριστει τζαι λιο πως επεθύμησε την χώρα της..

Εννά επιμείνω στην Σούλλα την Λονδρέζα! Εν θα την ξαπολύσω ετσι στα κρύα του λουτρού..αν μη τι άλλο τον σκοπό της του να μου θυμζίει να αγαπώ το Λονδίνο επληρούσε τον η καημένη..

Αλλά θα δημιουργήσω το αρφούι της το Κυπριακό να αναλύσω τις υπόλοιπες μου ανησυχίες που εν πιο universal..(globalisation φίλε)..Τα μυστικά της Σουλλας είναι international blog το οποίο άλλωστε είναι και reflected στην bi-lingual μορφή του!

Μετά που τούντον εμετό σκέψεων και αντιδραστικών αισθημάτων υπόσχομαι να επιστρέψω σύντομα με ενα σωρό μυστικά..

Αλλά προς το παρών σας αφήνω να πάω να δκιανευτώ στο Λονδίνο το δικό μου και της Σούλλας...