Επί καιρώ της εφηβείας (μου), ένας που τους τρόπους που εκφράζουμουν (εγώ τζαι οι υπόλοιποι at the time έφηβοι) ήταν να γράφω στίχους μες το file μου! Διπλα που τα Σούλλα + Brad Pitt =LFE, δίπλα που τα carpe diem, τα σχεδιούθκια απο λουλουδάκια, καρδούλες, το γνωστό Smile όπού το S εν σαν το S του Superman και το L εν σε σχήμα φοινιτζιάς και λοιπές άλλες φτανοteenagεροσίνες το λοιπόν, έγραφα στίχους του τύπου "Ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο", " Κρατάω το στόμα μου κλειστό, τα χείλη μου ματώσανε κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν"..και even σάχλερ στίχους του στύλ boyzone!
Come on..μεν μου το παίζεται τάχα cool..Αν δεν το έγραφε πας το file σας, έγραφε το πας το θρανίο σας, πας τον τοίχο της γειτονιάς σας και ου τω καθεξής.. Το file μας, το θρανίο μας τζαι οι τοίχοι ήταν για μας το τι είναι για τους σημερινούς έφηβους το wall του facebook....sad..για τζείνους νομίζω..
Τέλοσπάντων..back to the point..Που λαλείτε.. έκλεφκα τις χρωματιστές πέννες της διπλανής μου (που ήταν πολλα πιο artistic τύπος που 'μένα τζαι είσιε πολλά ωραία συλλογή πεννών που εν θα ξεχάσω ποττέ μου) τζαι εζωγράφιζα λουλουδάκια, έγραφα στίχους που τζείντην στιγμή ενόμιζα πως έκφραζαν ούλλα τα εσώψυχα μου και γενικώς ονειρεύκουμουν σαν κάθε άλλη 15χρονη..
Τούτα ούλλα εθυμήθηκα τα διότι..εχτές άκουα ένα τραγούδι τζαι έθελα να γυρέψω τους στιχόυς τζαι ήρτε μου τζείντο αίσθημα του να τους γράψω μες το file μου! Αλλά εν εχω file πλέον..Τζαι το γραφείο μου εν ιδιοκτησία του εργοδότη μου τζαι οι μάστροι μου εν πολλα πιο αυστηροί τύποι που τους καθηγητές μου με τούντα πράματα..so..εσκέφτουμουν τα alternatives μου..μουμπλε μουμπλε..το blog ρε φίλε..
So here it goes..
Ninety-nine dreams I have had
And every one a red balloon
It's all over, and I'm standing pretty
In the dust that was a city
I could find a souvenir
Just to prove the world was here
Here it is, a red balloon
I think of you and let it go
