Πρωινή Σούλλα

Σήμερα το πρωί άργησα να ταράξω..

Είμαι σε mode κοντέυκουν οι διακοπές τζαι εν βρίσκω το motivation να ντυθώ τζαι να 'ρτω γραφείο. Έσιει λίες μέρες, σηκώνουμαι το πρωί τζαι νεκατώνουμαι μες το σπίτι αντί να ετοιμαστώ να πάω δουλειά. Κατ' επέκταση αργώ να ξεκινήσω που σπίτι τζαι πιάννω το tube την ώρα που εν γεμάτο τουρίστες αντί την ώρα που εν γεμάτο κουστούμια..βρίσκω τζαι θέση..βρίσκω τζαι τον Stylist (δωρεάν γενετζίσιμο περιοδικό που διαμοιράζετε έξω που τους σταθμούς του τρένου κάθε Τρίτη πρωί) πεταμένον πας σε καμιά θέση που τον άφηκαν οι κουστουμαρισμένες το πρωί μετά που τον εθκιαβάσαν τζαι τζεινες on the way to work..απαντώ τζαι κανένα email κανενού πελάτη ή καμιας φιλενάδας μου..εε...περνά η ώρα ευχάριστα τζαι πάω στη δουλειά μου χαμογελαστή τζαι ορεξάτη αντί με 1000 νεύρα που με εκουντούσαν τζαι εφα τες βροσιές τζαι νευριασμένη γιατί επέρασα τα τελευταία 40 λεπτά μες το tube νεουλιασμένη επειδή ο κουστουμαρισμένος που εν σφηνωμένος πάνω μου ήπιε τα πλευρά του τζαι έφαε curry εψές and he's got the aftersmell to prove it..

Anyway..

σήμερα είπα να συνεχίσω την φάση μου τζαι κατα τες 9:30 καταφθάνω στον σταθμό της γειτονιάς μου..Hσυχία. Kαμιά 10ρκα τουρίστες και λοιποι αδκιασεροί να περιμένουν στην πλατφόρμα..είσιε τζαι μια κοπέλα γαλανομάτα με το τζηνούι της, με το t-shirtακι της, εκουβάλαν τζαι κάτι πράματα..ήταν ξυρισμένα ούλλα της τα μαλλιά, γουλί φαση..σκέφτουμαι "α μανα μου εν άρρωστη", μετά θυμώνω του εαυτού μου.."Κόρη Σούλλα που ξέρεις τωρά αν εν άρρωστη..μεν φκάλλεις ιστορίες που τον νου σου.."...'Eμεινα λίο τζαι έβλεπα την...έκατσε χαμέ..έβαλε την κουκκούλλα του sweatshirt της, τζαι εξεκίνησε κρυφά κρυφά να σκουπίζει τα μάθκια της..έκλαιε..έθελα να πάω να της πω κάτι..εν ήξερα ομως τι..εθωρούσα την τζαι που εχώνετουν..εσκέφτηκα πως αν ήμουν εγώ τζαι έδειχνε μου κάποιος έστω λίη καλοσύνη ήταν να φιρτώ που τα κλάμματα..εδείλιασα τζαι εν επήα..αντ' αυτού εμπήκα στο δίπλα βαγόνι για να μεν με θωρεί τζαι άρκεψα τζαι 'γω να κλαίω..

Ήταν δεν ήταν 30 χρονών...τζαι επροσπάθαν εθώρες την ναν δυνατή..τζαι ήταν μόνη της πας σε ένα τρένο (όπου εν μπορείς να κρυφτείς που τες σκεψεις σου..) τζαι φαντάζουμαι να θελε μόνο να ταν μια normal μέρα τζαι για τζείνη..μακάρι να την προσέχει ο θεός..μακάρι να γίνει καλά...μακάρι να θυμούμαστε ούλλοι πως υπάρχουν και χειρότερα και να θυμούμαστε πως μια απλή normal μέρα που πάεις δουλειά εν κάτι για το οποίο εύχεται πολλής κόσμος..so enjoy...as much as you can...